İkinci sevdası olduğumu bile bile evlendim O’nunla.
Onu ne kadar çok sevdiğini, her zaman benden önce geleceğini,Ondan kalan artık zamanlarda yalnız benim olacağını biliyordum. O’nun gözünde O hep ön sıradaydı.
Öyle olması da gerekiyordu. Hiçbir zaman şikayet etmedim,etmemde.
Ona olan büyük sevdasını,zaafını,zamanının çoğunu onunla geçireceğini bilerek,isteyerek ve gurur duyarak evlenmiştim. Şimdi nasıl şikayet edebilirdim.

Soruyorlar bana “ayrılık zor olmuyor mu?”diye.
Evet ayrılık çok zor. Sabırla, büyük bir hasretle bekliyorum, Ondan bana geleceği günü.
Çocuğumuz hasta yatağında olduğu zaman bile gönderdim Ona,”sen git,gözün arkada kalmasın ben çocuğumuzla ilgilenirim” diyerek.

“ Yine beni çağırıyor,gitmem gerek,ihtiyacı var bana” dedi.
Evet, şimdi her zamankinden daha çok ihtiyacı vardı O’na. “Gitmelisin” dedim,bir yandan da “birkaç gün sonra gitsen olmaz mı,nasıl olsa gitti mi aylarca gelmiyorsun bari bayramı beraber geçirelim” dedim.
“Olmaz” dedi. “Sen bekleyebilirsin beni ama O bekletilmez,ihmal edilmez”.
“Peki” dedim, valizini hazırlamaya başladım. Ağladığımı görmesin diye bir yandan da elimin tersiyle gözyaşlarımı siliyordum.
Bir ara doğrulduğumda fark etti ağladığımı. Ellerimden tuttu;
“Neden böyle yapıyorsun, yıllardır alışamadın mı”? diye sordu. Alışılmıyor,her ayrılık daha öncekilerin yarasını da acıyor,daha bir acıtıyor insanın canını. Paylaşacağımı bilerek evlenmiştim,gönüllü,gurur duyarak ta gönderiyordum ama “ayrılık” soğuk bir kelime işte.
“Sen bana bakma,sulu gözlülüğüm tuttu yine, bizi düşünme Ona ve kendine iyi bak,ara sıra ara ki sesini duyayım, iyi olduğunu bileyim yeter” dedim ve gülümseyerek yolcu ettim.

O haftalardır gündüz ve gecelerini Onunla geçirirken, ben güvenle uyuyorum yalnız yatağımda. Bazen özlediğimde “ne zaman gelebilirsin” diye soruyorum telefonda.
“Belli değil,Onun ne zaman bana ihtiyacı kalmazsa. Biliyorsun yine rahatsız edenler var” diyor. Evet biliyorum bu günlerde yine Onun yanında olmalıydı.
Ama bazen de endişeleniyorum. Ya bir daha bana geri gelemezse, ya sonsuza kadar Onun koynun da yatarsa…
Bir yanım gerekirse oda olur diyor,bir yanımı ateş gibi yakıyor bu düşünceler.Onun yolunda eşlerimizi,çocuklarımızı ve canımızı fedaya her zaman hazır değil miyiz zaten.
Fedakarlık değil benim bu yaptığım.Çünkü O benim de sevdam.
Vatan toprakları her Türk’ün en büyük sevdası.

Zehra ATASOY