Geceyi karanlık olarak tanıyorsan eğer,sen görmeyi hiç öğrenememişsin demekki!
Sadece bakıyorsun...
Adı ‘gece’dir.Sadece iki hecedir.Çözülemeyen en zor bilmecedir.
Mavinin siyaha nokta nokta işlendiği daha güzel bir motif yoktur dünyada.Denizdir,gökyüzüdür gece.Neresine baksan ayrı bir renk,neresine baksan hüznü birbirine denktir.Kızdığında sana bakan kan çanağı bir çift göze benzer,üşütür bakışları,kaçacak delik aratır insana.Lakin öyle de dosttur,öyle bir candır ki gece.O her zaman yanında.İlla ki sadıktır randevusuna.Dakika sektirmez hergün aynı zamanda,bir bakarsın izi düşmüş duruyor alnında.
Bazen yarin gözüne indirdiği perdeler kadar uzun,bazen de an kadar kısa gelir ama sigaranı son nefesine kadar paylaşır seninle,senden arta kalanı çeker derinliğine.Bakarsın doya doya gökyüzündeki bilinmezliğe.Ararsın gözlerini;acaba bana nerden bakıyor diye.Hangi yıldız benim,hangi yıldız sevgilim.Düşünsene öyle muazzam,öyle kalabalık bir bahçe.
Kendini yalnız hissettiğin her an al geceyi karşına.Anlat derdini varlığı boyutunca.Seni ondan daha candan,daha içten hiçkimse dinlemez.Böyle bir dinleyici yoktur cihanda.
Konuşur mu peki?
Tabi ki konuşur,sen anlayabilirsen eğer.Yalanlardan sıyrılıp,gerçeğin süngülerini kuşanabilirsen eğer,seni anlatır sana;neyin var,neyin yoksa.Gerçekleri görmeye,kabullenmeye hazırsan sen,o dünden razı paylaşmaya.
Geceyle ne derece bütünleşebiliyorsan,o kadar da yakınsın kendine,barışıksın içindeki senle.Tanıyabildiğin kadar iyi tanı geceyi.En azından onun tanıdığı kadar seni.
Aynaların en net ve en keskin olanıdır gece.Baktığında sende olmadığını sandıklarını bile görürsün.Olduğunu sandıklarını arar durursun.O yalan söylememiştir,söylemeyecektir.
Türk sanat müziği kaleografisidir gecenin.Ne de olsa neler neler yazılmıştır geceye,ucu simli kalemlerle.Ağlar ağlar ağlar.Gecenin matemini aşkıma örtüp sarayımlar,akşam oldu hüzünlendim ben yineler,geceler yarim oldular,mehtaplı geceler,Bu akşam bütün meyhanelerini dolaştımlar,meyhanelerde akşam oluncalar ve daha neler neler...
Geceye saygı ile durmamak ne mümkün değil mi?

Karşısında dikilebilirsen eğer,nekadar büyük olduğunu farkedersin.
Sevgilinin üstüne sardığındır gece
Adına şarkılar yazdığındır gece
En büyük dostundur sırdaşındır gece
Yolunu hasretle gözlediğindir gece
Sevgiliyi yad etmek için beklediğindir gece
Gözyaşları misafirhanesidir genelde,
Tütündür,mey kırıklarıdır gece
Unutulmayanlardır,unutmayanlardır,
Unutulmuşluğun gözlerine mil çekendir gece.
Hatıralardır,hatırlanmalardır,
Zamansız çalan telefonlardır.
Camın önünde beklemek,ardında bekletmektir.
Yağmuruyla,yıldızıyla,gökgürültüsüyle,
Anlıyorsan eğer;berekettir gece
Anlamıyorsan sadece iki hece...

Geceyi yazmaya bu güzel şarkı ile son veriyorum.Tüm gececilere sevgilerimle...

İçime doğuyor sonsuz bir hüzün
Nedendir bilemem gece olunca
Aklıma geliyor o güzel yüzün
Bir garip olurum gece olunca

Karanlık gizliyor gözyaşlarımı
Kimseler bilmiyor acılarımı
Hayalin kaçırır uykularımı
Sessizce ağlarım gece olunca

Son sözün çınlıyor kulaklarımda
Kalbimde feryatsın gece olunca
Sevmedin hiç neden böyle seveni
İçimde sızlarsın gece olunca

Sevgi ile,gece ile kalın...