Yeni eklenen iki üç kişi ve gelmeyenleri de sayarsak katılımın 50 yi dahi geçmeyen mezunlar buluşması gününün heyecanını yaşadım dün.Üç senedir toplanıyoruz ve ne kadar komik ki sayımızı 40’ın üzerine dahi çıkaramıyoruz.1870 lerde eğitime başlayan okulumuzun mezunlarının Emirganı kapsayacak bir kalabalığı olması gerekmez mi?
Hala emirgan boyacıköy baltalimanı ve yakın çevrelerinde ikamet eden arkadaşlarımız ve mezunlarımız malesef katılma zahmetinde bulunmuyor.Bu katılanlar ve kendi adıma söyleyeyim bizleri üzüyor.İletişim çağındayız bulamadım duymadım görmedim kelimelerinin arkasına sığınmak artık sökmüyor.Vurdumduymaz bir hayatın içinde insani duygularımız yok olurken yavaş yavaş bizleri biraraya getiren sayılı birkaç gün var.Bunun dışında hangimiz sıklıkla sevdiklerimize dostlarımıza yakınlarımıza hızlı ve süratle geçen zamanda vakit ayırabiliyoruz? Keşkeler kalıyor geriye kaybedilenlerin ardından.Yazacak söyleyecek çok şey var devam edersem önüne geçemeyeceğim kelimelerin ve kırıcıda olmak istemiyorum.Kenara koyuyorum.Tüm bu olumsuzluklar ve zamanın gidişatında bizleri biraraya getirmeye vesile olan sevgili öğretmenimiz BURHAN BURSALIOĞLU’na ve ona bu konuda destek olan BİRSEN arkadaşımıza,bizleri yalnız bırakmayan MİZYAL,YASEMİN, AYSEL,CAFER,ENVER öğretmenlerimizede çok çok teşekkür ediyorum.HER TOPLANTIMIZDA BİZLE OLAN FAKAT BU SEFER ARAMIZDA OLMAYAN SEVGİLİ TOMRİS ÖĞRETMENİM RUHUN ŞAD OLSUN.
Mezunlar yemeği derken öğretmenler gününe az kaldı.Bu vesileyle bana ilk emeği geçen sevgili öğretmenim SERHAN HNM ve diğer tüm öğretmenlerimizin ÖĞRETMENLER GÜNÜnü kutluyorum ve verdikleri emekler için çok çok teşekkür ediyorum.Bu zamana bakarak sizlerin bizlere verdiği eğitimin sağlam bilgilerle donatılmış olduğunu gördükçe
emeklerinizin değeri ölçülmez diyorum.....