Hayatin neresindeyim?Bu soruyu popeye20 kardesimizin sayfasindan okudum.Okdum ve icim ebir kurt düsdü.Acaba dedim ben hayatin neresindeyim?ilkönce istikamet olarak aklima Almanya geldi,sonrasinda yasim sirayi büyük bir edayla salinarak aldi.Tarstamam 40 yasindayim ve 41 e dogruda bayagi yol aldim.4 cocuk anasi olaraka hayatin neresine gelmisim onu düsündüm.Büyük kizim öbür aya 18 olacak ve cokdan ehliyetini aldi bile.Cevreden sormayada basladilar kac yasinda? kizin diye.Bir korku sardi aklimi beynimi.Acaba dedim ben kaynana olmaya hazirmiyim? vay essek sipasi vayy, ne zaman büyüdünde millet kapimiza gelmeye basladi.inanasim gelmiyo vallaha.Ben daha gelinligin verdigi yükü atamadan kizimi gelinmi verecem? Tabiki daha cok erken ama,dünür olmak isteyen insanlarda cogalmaya basladi.insan ister istemez düsünmüyoda degil.
Hayati yasamayi ben unutmusum yahu.Kendimi kahraman gelin roline bi alisdirmisim ,bi alisdirmisin sorman getsin.Savasmakla gecdi ömrümün yarisindan fazlasi.Bekarken ekmek babamdan su devlet su islerindendi.Evlendikden sonra ekmeyi verende ,suyu verende kimliklerini degisdirdi.Cok pahaliya patladi bana bir dilim ekmek vede bi tas su.Hani derlerya yedigim zikkim,icdigim zehir,hah isde bu deyimi cok söyledim ben gurbetin sürgün yillarinda.Hayata tutunmaya calismak,heves vede isteklerden geciyor.Kendinize bir hedef belirliyorsunuz ve ona dogru yavas ve emin adimlarla ilerlemeye calisiyorsunuz.Önünüze gelen engelleri asmaya calisirken bayagi mücadele veriyorsunuz.Ödün verdiginiz anlar,yerlere düsüpde süründügünüz anlar,kimsesiz kalipda isyan ettiginiz anlar vs ekle babam eklee ne sonu gelir nede basini hatirlarsiniz.
Hayat bana hep acimasiz davrandi.Aslinda cok sanslar yakaladim.Hep dedim ki ;Allahima özüm dogru ,elimi ayagima dolasdirmadi sükürler olsun.Hayatimin belkide ortalarindayimdir Allahimdana baska hic kimse bilemez tabiki.Belkide son nefes alislarimdir bu son günlerim.Allahim ele avuca düsürmeden dinli imanlica emanetini alsin bizlerden.
Hasretin son demindeyim ve hayati yasamak cok zor geliyor.Tahamüller sinirlarini asdi,kaba tabirler boynuz kulagi iki kere solladi.Kimseizler gibi gurbetellerinde yaslaniyorum.19 sene 5 kez ailemi görmüsüm.Doyrmadilar ki kendilerini bana.Kavga gürültü,coluk cocuk,gecimsizlik,kiskanclik mahvetti bizleri.Yiprandim ki ,o kadar olsun.Bu yasimda agrilarim cokdan basladi bilene.Helede belimdeki agri yürümeme bile engel olmaya basladi.Ellerim kollarim uyusuyor ve tedavisini bullamadim.Agzim acildikca suram agriyo buram agriyo diye sohbete basliyorum.Koca gariyi solladim bu yasimda.Neden? derseniz ruh yorgunlugu ve gönül yorgunlugu elele vermisler habire dürtüyorlar köhne bedenimi.Vurdum duymaz olamiyorum iste napiyim bende insanim.Yanimdakilerinide bikdirdigim kesin.Bi yoksunluk var ama tam adini koyamiyorum,yada biliyorumda itiraf etmeye korkuyorum.Az önce benim sansüre sordum;hayatin neresindesin canik? o da dedi;bikmisligindayim,ot gibiyim,umutsuz gibiyim,yorgun gibiyim,öylesine gibiyim.Aha byuur bu sansürü katlet oracikda.Yorum yapmaya kalkarsam oda cevap hakkini kullanmaya kalkar.Ellemen kele öylece kalsin sansürün hayati.Herkes kendi hayatini yasar gibimi dedim? evet öyleymis gibi oldu ama neyseeeeeeeeeeee.
Tesekkürlerimi sunuyorum popeye20 kardesime sagolsun gecenin bir yarisi ilhami indirdi karanliklarima.Hayatin ervelerini düsünme firsati verdi bana.Nerelere gidip geldim,gel görkü yazmaya icim el vermiyor.Hayatin son demindeymisim gibi geldi suan.Umutlari yok olan,serseri mayin gibi gördügü isiklara baliklama ates böcekleri gibi dalan.Ne söylesem az geliyor hayati tarif etmeye,zaman denen kavram hep yalan.ilacda olmadi,dermanda olmadi.Nersine gelmisimde hayatin,yaziklar olsun bana buzamana kadar haberim olmadi.