Her kim, nerede, nasıl ve hangi sıfat altında olursa olsun; böylesi afet anlarında olanaklarımız ölçüsünde hatta olanaklarımızı da zorlayarak bu insanlara yardım elini uzatmamız gerekir!
Gece sıcak yataklarımızda, kurulu sofralarımızda ve attığımız şen kahkahalarımızda gerçeğin sırıtan bu fotoğrafını unutmamalı; doğanın sancılı öfkesine kurban gitmiş, yetersiz organizasyonun cemeresini çekmiş bu insanlarımızın, kardeşlerimizin yarasını elden geldiğince sarabilmeliyiz!
Gökmen kardeşimizin atışma dörtlüklerini okuduğumda, bir çok şeye ve kimseye kanadığı gibi kanadı yüreğim! Sanki o dörtlüklerde bugününü hissetmiş gibi... Dünya malına sırtını dönen, her an yaşama vedaya hazır bir ruh hali vardı söylemlerinde. O' nun iradesi dışında olagelen bu doğa olayı karşısında nice Gökmen' lerle nice 10 yaş, 5 yaş çocuğu gibi çocuklar, insanlar var yardım elimizi bekleyen!
Ben bütün kalbimle inanıyor ve biliyorum ki, Gökmen kardeşimiz bu yardımı kolay istemedi, isteyemedi! Şair yüreği, gurur ve onur anlayışı büktü , örseledi özünü! Ancak ne var ki, sorun kendisi değildi, kendinden çoktan vazgeçmişti onur ve gurur adına! Ama arada çok küçük, dayanıksız iki körpecik vardı, iki güçsüz, masum mu masum yavru...Van' da ki nice güçsüz, nice masum yavrular gibi...
Olaya insani pencereden bakıp ön yargısız yaklaşmamız, bir nebze de olsa kendi vicdanımıza, insanlığımıza sığınarak paylaşımcı, onurlu bir duruş ortaya koymamız gerek!
Ben, insanıma, duyarlı ve onurlu yazın dostlarıma ve onların paylaşımcı, hakkaniyetli inayet sahibi yüreklerine inanıyorum!

Bu bağlamda değerli hocamız başta olmak üzere; sosyal barış, paylaşım, yardımlaşma gibi insancıl bütün değerler adına gönüllerini birleştiren yazın dostlarımıza buradan saygı ve sevgimle teşekkür ediyorum!

RefikaDoğan/GülceEdebîAkı tarafından 11/21/2011 1:33:13 PM zamanında düzenlenmiştir.