Bu aralar bol şiirli günler yaşıyorum,her kaybedilmiş aşk üstüne yazılan şiirde,her karşılık beklemeden yaşanmışlıkta ve her hayalkırıklığında geçmişi yaşıyorum.

Kah eski günler,yüreğimin cayır cayır yandığı günler geliyor aklıma;Birşey vardı aramızda diyorum senin bakışından belliydi benim yanan yüzümden,birşey vardı aramızda senin gülüşünde ışıldıyordu,benim dilimin ucunda.

Sonra kaç zamandır,ümitsiz bekleyişlerim geliveriyor da aklıma beklenen oluyorsun birden.Ne hasta bekler sabahı,ne taze ölüyü mezar nede şeytan bir günahı seni beklediğim kadar diyorum üstadın ağzından.Ve devam ediyor içimin sesi aynı dizelerle,geçti istemem gelmeni yokluğunda buldum seni diye.

Feryat ediyor çabalamaktan yorulmuş ruhum;Hiçbirşey daha güç değil seni sevmekten,bıçak yarası senin yanında hiç kalır.Tam da bölünüp de kalbim bıçak yarasıyla artık ölmeye başladığı anda yine dizeler yetişiyor imdadıma;Şayet diyor aşkın tohumu düşmüşse gönlüne suyunu esirgeme,aşkın hakkını yeme,eğer şimdi vazgeçersen,şimdi inanmaktan vazgeçersen aşkın varlığına pişman olursun ömrünce..

Ve noktayı koyan da bu oluyor sonra,yeniden tazeleniyor ümidim.Taze kan gibi geliyor bu sözler yaralı kalbime.Ve yeniden silkinip tekrarlıyorum bu tavsiyeyi benliğime;Asla ümidini yitirme,sakın vazgeçme!Hayallerinden,gerçek sevgiden,birgün sevilme ve yeniden sevebilme ümidinden.Yoksa pişman olacaksın ömrünce..

Dipnot olarak, hernekadar dizeleri kalemlerinden çıktıktan sonra artık şairlerine değil,onu okuyana,ruhunda hissedene ait olduğunu düşünsemde bu kendi halinde ruhta hissettirdikleri için teşekkürle birlikte dizelerinin yanında yazımın o kadar basit kaldığı için özürlerimi sunuyorum.
Benim gibi aşkı kendi halinde yaşayan nice ruha dokundukları,dokunur dokunmaz da soylu sevdalar yaşattıkları için yukarıdaki dizelerin sahibi sevgili Behçet NECATİGİL’e,İlhan BERK’e,Nahit Ulvi AKGÜN’e,ve tabiiki Necip Fazıl KISAKÜREK ustaya ve tüm şairlere saygılarımı sunuyorum..