Birşeyi çok iyi biliyorum sevgilim. Onu bende aradığını her bakışımda her lafımda acaba onun gibi mi bakacak, konuşacak deyip bekleyip durduğunu çok iyi biliyorum.. Gözlerin ele veriyor seni. Usulca kollarımdayken, yanımdayken bile onu özlüyorsun..

Onun gibi olayım, onun bıraktığı boşluğu doldurayım diye bin bir taklalar atıyorsun. Ben ise senin aşkınla deli divane olmuş çoktan herşeyimi, tüm benliğimi aşkının pençelerine bırakmış habersiz gibi yaşayıp ama onun bıraktığı yeri doldurmak için cebelleşiyorum.. Gözlerimde en içinde kendini değilde onu görmek yakıyor canımı.. Ben sende tüm dünyayı, evrenin tüm güzelliğini görürken ellerinin serinliğinde kokununun gizeminde kaybolurken senin sadece tek bir noktada hapsolmandır en acı şu hayatta bana sorarsan. Koynumdayken bile bilirim yine o sanarsın beni sırf bu yüzden bu kadar haz alırsın benden. Belki de seni en çok ondan kıskanıyorum. Deliler gibi. O yok olmayacak onu görmeyeceksin biliyorum ama onun aklına girme ihtimalini bile kıskanıyorum. Anılarınızı yaşadıklarınızı bensiz geçirdiğin her bir dakikayı kıskanıyorum.. Beni ben olduğum için değil onun gibi olmaya çalıştığım için seviyorsun biliyorum.

Bazen hayallerindeki sevgiliyi anlatıyorsun ve sonra ekliyorsun hayallerimdeki insansın diyorsun. Bilirim sevgilim hayallerindekini değil onu anlatıyorsun. Ve kendime kah gülüyorum, kah üzülüyorum. Ne de iyi rol yapıyormuşum onun gibi oluyormuşum.

Beynimde ki tümör gibi yavaşca yayılıyor bu acı benliğime. Korkuyorum yüreğime sevgime sıçrar diye.. Ben ben olamasam da seni delice seviyorum. Zamanı geri alabilsem keşke ilk yapacağım iş dünyaya gelince seni bulmak olurdu ilkin olmak.. Seni ilk ben bulabilseydim inan hiç yaşlanmazdım.. Beni yaşlandıran yıllar değil ;
yanındaki sensizliğim, konuşurken ki sessizliğim..

Şeyma Cene