AH HAMAMCI !

Ilgın Kaplıcaları pek şifalıdır. Ilgın’da ilk kaplıca 1236 yılında yapılmış olmasına rağmen, bir türlü Afyon kaplıcalarının gölgesinden kurtulabilmiş değildir. Bizim kuşak hamama kaplıca demeyi yakın yıllarda öğrendik. Ilgın’da evlerde banyo olmazdı, herkes ihtiyaç olunca hamama gider, kaynar olmayan sıcak şifalı suyu ile aklanır paklanırdı.

Eskilerin anlattığına göre, eskiden hamamdan çıkarken bir mecit (yirmi kuruş) hamam parası ödenirmiş.

Adamın birisi her hamama gelişinde bir güzel kendini tellaklara yıkatır aklanır paklanır sıra para ödemeye gelince de vay param çalındı, ayakkabımın teki yok, gibi bin bir yalanla, bahaneyle çamura yatarmış. Hamamcı artık illallah demiş. Kesin karar vermiş adamı hamama sokmayacak, ancak bir sabah namazı vaktinde adam yine binbir yemin ve and ile bu sefer bir şeyim kayboldu çalındı demeyeceğim. Beni cünüp cenabet gezdirme. Diyerek Hamamcıya ant vermiş. Ancak hamamcı, bir de yediden dokuza, çamura yatmayacağına dair şart ettirip kani olduktan sonra adamı içeriye almış. Almış almasına da bu sefer hamamcının aklına hinlik düşmüş. Adam içeri girince nesi var nesi yok saklamış. Adam çıkmış bakmış bir de ne görsün ortada hiçbir giysi yok, para yok, hamamcıya bir şey dese diyemez yemin şart kuvvetli, çaresiz boynunu büküp, belinde peştamal ayağında takunya hamamcının önüne dikilmiş.


------Ay hamamcı, ay hamamcı babalım boynuna (vebalim boynuna) ben bu hamama böyle mi geldiydim? Diye sormuş. Sormuş sormasına ya, hamamcı hiç oralarda değil.

---- Ben anlamam. Yemin şart ettin. Hamam parasını vermeden buradan çıkamazsın. Der hamamcı. Bizimkinin durumu vahim. Kuşluk vaktine kadar beklemiş ki bir tanıdık gelen olsun da bir mecit alıp hamamcıya versin, hamamcıdan kurtulsun. Ne gezer, öğle olmuş yine gelen giden yok. Ara sıra boynunu büküp hamamcının önünden geçer kendine acındırmaya çalışırmış ama hamamcıda o gün din iman yok, insafsız merhametsiz. Yönünü dönüp bakmıyor bile, bizimki her seferinde daha büyük panik içinde geri dönüp, tövbe namazları kılıyor. Yeter ki şuradan bir kurtulsun…

Son kez hamamcıya görünüp de yine geri çevrilince, dönmüş kıbleye yana yakıla başlamış duaya “ Ey kurban olduğum Allah’ım, ben ettim, sen eyleme, beni şu namert hamamcıya bir mecit için oyuncak ettin. Şuradan bir kurtulayım tövbeler olsun bir daha doğru yoldan şaşmayacağım. Bilerek kimseye kötülük etmeyeceğim. Kimsenin malına, parasına göz dikmeyeceğim. Hakkım olmayan bi şeyi almayacağım…..” Vaadin tövbenin bini bir para… Acıkmış, vakit ikindiyi geçmiş akşam yaklaşıyor. Telaş ve panik artınca gözyaşını katık etmiş dualarına katıklı dua ediyor. İşte ne olmuşsa o sırada olmuş. Başlamış hamam sallanmaya, şiddetli bir deprem, hamamın duvarı göçmüş. Adam peştamal ile atlayıp kaçmış. Hamamdan da hamamcıdan da kurtulmuş. Ilgın ile kaplıcalar iki kilometre kadar mesafelidir. Neyse ki iklim ve hava uygun peştamal ile evine doğru giderken ileride tarihi hamam köprüsünün yanı başında adamın biri yönü kıblede, elleri havada dilleri duada ha bire yana yakıla dua ediyor. “ Ey Allahım, işte ben garibin halini görüyorsun. Bak şu halime yokluktan düvende öküzün yanına eşek koştum. Öküzüm öldü ona eş alınacak, oğlan evlenecek, kız gelin olacak, senin hazinelerinde yok yok ey yüce Allahım ne olur bana yardım…” Diye dualar ediyor. Ediyor etmesine de, dualar istek boyutunu aşıp, hadi ver vereceksen artık küstahlığına ulaşıyor. O ulaşmasa da bizimki öyle algılıyor. Koşup yapışıyor adamın yakasına

-------- Ulan Allah’ın bana verecek bir mecidi olsaydı kocaaa hamamın duvarını yıkmazdı. Rahat bırak Allah’ı. 26.12.2009 Alanya

Güner Kutluk