Bugün eylül ve ben üşüyorum,sessizliğin ayazında..Denizin dalgası tokat gibi vuruyor yüzüme.İşte diyor:ben hayatım..Hayat,ayakta kalabilmek kalktığında töklezlemeden yürüyebilmek..
Hiç de kolay değil alışmak anlaşılmak aklına gelmeyenin başına gelmesi..Ah bu hayatlar yaşanması çok güç hayatlar.Hani iyisindir ya değilsindir aslında ;ama kahkahaların duyulur her yerden ne mutlu derler,oysa dokunsan yıkılacak dokunsan ağlayacak bir hayat var o kahkahaların ardında..Hani bir ses olsun ister insan neyin var sorusuna bir şeyim yok dediğinde biliyorum var birşeyin iyi değilsin diyen bir ses...İşte o ses iyi yapar bir insanı iyi yapar bir hayatı...
üşüyüyorum eylülün ilk deminde veda ederken yaza.Ne bir ses bir yar ne bir yaren.Yaza veda ediyor yürek vedalaşacak kimsesi yok gidiyor gidiyor bitiyor....
Dalga bir kez daha çarpıyor,lambalar bir bir sönüyor gönülde akşam oluyor uyanılmayası sabahlara...Ve bugün eylül üşüyorum görüyormusun gidiyorum biliyormusun...