SENİ BENDEN KİM ALABİLİR Kİ ?

Yüreğimi hiç bu kadar taşımakta zorluk çekmemiştim. Sol yanım hiç bu kadar ne ağır geldi ne de çile verdi. Kelimeler suskun kaldı boğazım da konuşamadım boğazım yandı sustum sadece sustum... Yitirdiğim şeyler öylesine fazlaydı ki beyin süzgecimden geçiremiyordum. Ayırdılar bizi sevgilim imkansızlığımıza imkansızlık kattılar. Kayırdılar bizi sevgilim canı benden aldılar...
Sustukça büyüyor aşk içimde durmuyor kanıyor yüreğim sensiz her dakika da. Nefesim etimi yakıyor, bilmezdim sensiz nefes almanın dahi haram olduğunu. Yasalar, klişeler, önyargılar bitirmek için yeter miydi bu sevgiyi? Seni benden beni benden alıyorlar şimdi...

Sevilmeyi hissetmeyen, sevilmek nedir bilmeyen düşünemeyen insanlık alıp götürüyor bizi bizden. Çekemiyorlar aşkı sevgiyi aç bir köpek gibi üstümüze saldırıyorlar. Ama duyamıyorum onları göremiyorum. Aşkının manyetik alanından dışarı çıkamıyorum ki onları algılayayım.. Bırak saldırsınlar üstümüze bedenimiz çürümüş, parçalanmış ne olmuş ? sevgim sapasağlam ya benim. Anladılar bizi demiştin en son. Hayır sevgilim anlamadılar keşke anlasalardı ama onlar bizi hiç anlayamayacaklar... Zulümle, zorbalıkla aşkı yok edebiliyorlarsa varsın ruhumu yok etsinler güçleri yeterse ! Seni benden alamayacaklar çünkü sen ne ellerimdesin ne yüzümde. Ellerimi kırsınlar yüzümü kanatsınlar. Yüreğimin içine ellerini sokupta seni oradan kim alabilir ki ?

Sana bir sözüm vardı hatırlıyor musun? Senin için canımı bile veririm demiştim. İşte ben sözümü tuttum sevgilim. Şimdi canımı veriyorum... Seni onlara veriyorum...