Terkedildiklerini çok duyduk bebeklerin,çocukların anneleri-babaları tarafından. Onlara insan deniliyordu. İnsan olmayanlara hayvan deriz. Hatta insan olarak yaradılan bazılarını kızınca hayvana benzetiriz. Hayvan olmakla suçlarız. Kediler, köpekler, kuşlar hayvandır bizim için. Çoğumuz taş atar, horlar, yanımıza yaklaşmasını, bize kuyruk sallamasını bile istemeyiz. Üzerimize işeyen bebeğimizi öper koklarız da yakınımıza pisleyen bir kuşu,
kediyi, köpeği fena halde azarlar belki de döveriz. Evimizde iseler eğer, kovarız, sokağa bırakırız. Hayvandır çünkü onlar, biz ise insanız.

Avustralya’dan bir haber geçti televizyonlar ; duyanınız olmuştur. Benim kadar hatta
daha da fazla etkileneniz de olmuştur mutlaka. Ben duymayan ya da etkilenmeyenlere daha fazla hitap etmek isterim.

Yangın bir evi sarmış. Ev alevler içinde yanıyor. İtfaiye yetişip evin anne ve çocuklarını
kurtarıyor. İçeride bir köpek...karton bir kutunun başında inatla bekliyor...anlayanlar
için ağlıyor aslında...yardım istiyor onlardan.

Anlayacağı dilden çağırıp yangın yerini terketmesini bekliyor itfaiye görevlileri. O, inatla
bekliyor kutunun başında..kendisini helâk ediyor..ateşler ona ulaşmak üzere..

Dikkatlerini çekiyor adamların. Yanına yaklaşanlar, onun beklediği kutunun içinde dört tane kedi yavrusu olduğunu görüyor ve kurtarıyorlar.


Köpek baygın düşüyor..Oksijen desteğiyle yaşama döndürüldüğünde ilk aklına gelen yine
kedi yavruları oluyor . Kurtulduklarını gördüğünde, diliyle onları dakikalarca yalayarak sevincini belirtiyor..

O, bir köpek..biz ona hayvan diyoruz...sokaklarda sürünüyor,çöplerde artıklarımızla besleniyor...Korumaya çalıştıkları ise kedi yavruları..Biz onlara da hayvan diyoruz..
Hemcinsi bile değil köpeğin.. Ama o, onları korumak için alevlerin kendini sarmasını göze alıyor..

Anneler ! İnsan anneler...Çaresizlik, yoksulluk, cehalet diyerek nasıl bırakabiliyorsunuz
yavrularınızı ...camii avlularına, sokaklara, çocuk yurtlarına ?....

Köpekler kadar olamıyor musunuz ? İnsanlığınızı bir sorgulayın o zaman !

Belki cehalet ,belki yoksulluk ama maalesef ben de, terk eden bir annenin çocuğuyum
işte ! Belki de bu yüzden böylesine etkiledi bu olay beni !

Bir daha sorgulayın insanlığınızı....anneliğin kutsallığına ne kadar lâyık olduğunuzu bir daha sorgulayın....İnsanlıktan vaz geçmiyorsanız eğer, sahip çıkın yavrularınıza..canınız pahasına da olsa sahip çıkın..Her çocuk anne ve babasıyla birlikte olmak ister. Aç olsa da,
soğuktan donsa da annesiyle-babasıyla birlikte olmak her çocuğu mutlu eder...

Sahip çıkın yavrularınıza..koruyun kollayın onları...En azından, o köpeğin kedi yavrularını
koruduğu kadar koruyun yeter !...

Fikret TEZAL