Onlar için pek de severek evlenmişlerdi denemezdi. Tanıştırılmışlardı , eh zamanı da gelmişti ,evlenmişti işte.Ama çok sevmişti kocasını. Onun kendisine ‘Seyran kız’ deyişini.Hani İnce Memed ‘te Seyran var ya onunla adaştı ve ismini ilk o kitabı okuduktan sonra sevmişti,Seyran ‘Seyran kız’ olmuştu.Kocası da her fırsatta böyle hitap ederdi ona.Kocasının bu hitabıyla ,kitabı okuması aynı döneme denk gelmişti. İnce Memed kitabından dolayı mı yoksa kocasına olan sevgisinden miydi ismiyle barışması bilmiyordu. Aslında buna çok da kafa yorduğu yoktu. O bebeğini, yeni heyecanını düşünüyordu .İçten içe biliyordu ki yavrusu, canı, kocasını geçemeyecekti sevgide. Ama olsun varsındı, ‘Seyran kız’ın sevgisi hepsine yeterdi.Hem bebişi bu gerçeği bilmedikten sonra kırılmazdı da ona.Hamilelik hem zor hem ilginçti.Ama nedense güzel denemezdi.Yine de içinde büyüyen bebek ‘Seyran kız’a büyük güç veriyordu.İşinden epeyce erken izine ayrıldı.Artık aylaklık yapıp kocaya naz yapma zamanıydı.Zor olan hamilelik nasıl geçerdi ki.Hiç aşermediği halde üç gece kocasını tatlı almaya yolladı.Hiç sızlanmadı kocası.Bir dediğini iki etmedi.Hiç incitmedi ‘Seyran kız’ı.Ama’Seyran kız’ o kadar da vefalı çıkmadı.Doğumda herkesi üzdü,yüzüstü bıraktı ve gitti. Minik kızı babasının kollarında meme ararken üzgün koca ‘Seyran kız’a kızamadı bile.Bu kadar mutluluğun üzerine sitem edemedi.Sadece alnına küçük bir teşekkür busesi koydu.Ömür boyu yaşanacak özleme merhem olacak olan kızını kucakladı ve ağladı…