Hayatın tadı ; acısı tatlısı. Ve ekşisi tuzlusu bazen burukluğu... Kim bilebilirki bugünkü menüyü. Sadece umar. Umar ve sevdiği tadı sofrasında bekler. Acı sevmeyene acı , ekşi sevene tatlı verir. Kimin itirazı var diye sorsalar ; herkesin. Ama kimin yapabileceği birşeyler var deseler ? Kimsenin... Ayarları sonradan bozulmuş bir elektronik alet gibidir der bazıları. Fabrika ayarlarına dönmeyi umar kimisi , kimisi ise ayarlamayı kendine göre yapmayı dener. Ama yine de memnun edemez kimseyi. Suçlu olur , hüküm giyer. Herşeyin sorumlusu olur. Hatta zaman zaman adı değişir. Şans olur , kader olur , felek olur. Ad seçme şansı yoktur , ona layık olan adı verecek anne babası da ... Yaşam diyen çok az , güzel diyen aşıktır. Kısa diyen yetinmeyi bilmez , uzun diyen yaşamayı. Herkesin bir yorumu , herkesin bir eleştirisi vardır. Ondan memnun olan nadirdir. Ve şüphe edilir. Zannedilir ki herkese mükemmel sadece bana amükemmel. Herkese güler , bana ağlar. Herkese getirisi olur benden götürüsü... Sonra oturur niye ben der... Düşünüp taşınır. Fatura kesme zamanı gelmiştir artık. Kendinde pay arayan çok azdır ki o hata da minimumdur. Tek suçlu odur artık, suçlanma zamanı gelmiş de geçiyordur bile. Günah keçisidir o ama bildiğimiz keçilerden farklıdır. Kesmek bile çare olmaz. Tüm suç ona yüklendikten sonra o yükle yaşamaya mahkum edilir. Her hata da üzerine promosyon olarak eklenir. Öyle bir an gelir ki artık o yükler taşınamaz hale gelir. Yüklerini yükleyenlerin umrunda değildir ki ; onlar sadece birlikte yürürler. Ne zaman ki taşınamaz ve yıkılır , o yükten herkes nasibini alır. Altında ezilenler olur. Yükünü kendisi taşıyıp , zamanla azaltanlar rahattır , mesuttur ama onu taşıtanlar bedbahttırlar.
Ve işte beklenen an ; herkesin dilinde aynı cümle...
Hayat , bizi bir kalemde harcadın.
Hayatında onlara bir cevabı olmalı bence. Tek bir sorusu olmalı ?
Siz beni kaç kalemde harcadınız?...