Yıllar önce bi söz vermiştim kendime yazdığım roman herşeyi anlatacaktı hiç bir soru işareti ve bir başrol olmayacaktı
herkes benim kahramanımdı.tüm sevdiklerim yanımda olacaklardı.
şimdi hala yok değil umudum.ama bu romana tam anlamıyla başladığımda kahramanlarım yine yanımda olacaklarmı?
bilemiyorum...
hayatımda bi koşuşturmaca bi telaş var farkındayım...eski ben değilim hissediyorum...ben büyüyormuyum anne?
sanırım bu roman sandığımdan da kısa olacak...belkide buruk hikayelerle dolucak.
istediğimi anlatamıcaksam hiç başlama diyorum kendime.yazmak için yazılmayacak bu roman..
cümle aleme ibret olurmu yoksa kendim okuyup okuyup başka kitaplara gecemezmiyim onuda bilmiyorum...
artık hiç bir şey bilmek istemiyorum ...bilmek canımı yakıyor...
daha doğrusu bilip sözlerin sahiplerine ulaşamaması,birilerinin hala dur dememesi beni üzüyor...
şu romaana başlayabilsem dostlarım hepinize müjde:)
merak ettiklerinizi önünüze sericem ama .... ama işte...
keşkelerle dolu bi hayat istemiyorum tek korkum bu.
romanımda pek fazla çocukluk anılarım olmasada sizlere verebileceğim kocaman dünyam var
kimine göre doğru , kimine göre yanlış dünyam.büyüüüüüüüük bir insan koleksiyonum var,eskimiş hatıra zar zor gelen ama en ufak ders alınabilecek insan koleksiyonum...
eskitilmiş kalplerden yapılmış kolyelerim var ilgilenirmisiniz bilmem?.hepsinin size anlatacak çokkk şeyi var.
sahte alyansların aile çabası var...
yağmurların mutluluk gözyaşları olma çabası var...
"ne dio bu ya,neler saçmalıo yine" diyen zavallılar var aramızda biliyorum.
unutulanlar die sıfat taktığımız geride kalanlar var ;henüz adımız konmamışken.
e_c_e_m_a_y_d_ı_n