-MUKADDİME-

Birşeyler fısıldayacağım şimdi size...

Hızlı anlatacağım pek vaktim yok çünkü...

Tek, birtek anlatmaya dermanım kaldı...
bir esimlik nefesim...

İyi dinleyin bu anlatacağım bir Arafın hikayesi...

Evvelimi anlatacağım lakin meçhul olan nihayetim...

KAPI 1:RÜZGARIN DOĞUMU
-----KAPILAR ARDINA KADAR AÇILINCA:

İlkin karanlıktı
Bir histim,anlık bir his...
Kelepçelenmiş,pırangalanmış bir kıpırtıydım...
Ama bilmiyordum beni...
Beni ben eden vasıflarımı
Etrafım kesif bir karanlıktı.
Ve bi gün yırtıldı bu ışıksız gergef
İlk adım, ilk nazar...
İlk çırpışta koptum o ipekten kanatlardan...
Kelebek dahi üzüldü beni kendinden ayırdığından
İlktim ben onun için ama son değildim
İpek bir yelpazeyle oldu evet benim evvelim...

-1-
Uçtum...İlk kopuştan sonra hiç durmacasına uçtum.Esebildiğimce estim.Evvelin baharın tazeliğinde buldum kendimi.Yeşeren ağaçların ,kardelenlerin,ergüvanların,yasemenlerin içinde buldum.Binlerce renk yapıştı üzerime koku demetleriyle...Rengarenk oldum,doğumumum evveli o ipek kanatlara benzettim kendimi...Bucümbüşün,bu misk-i mahşerin sarhoşluğuyla yükseldim,yükselebileceğim kadar yükseldim ve bulutların üzerine çıktım.Güneşin altın hüzmeleri altında baharın tazeliğini bulutlara serdim.Bütün rengimi,bütün kokumu...Bahardan bihaberlere akıtsın gözyaşlarını diye.Ve bir zaman sonra karardı bulutlar.Yıldırımlar ve şimşekler konuşur oldu.Sanki sükut etmiş de alem onların naralarını dinliyordu.İlk defa şahit oluyordum bu duruma.İlk kezdi bu.Ve bir damlanın hızla yere düştüğünü gördüm sonra binlerce parçaya ayrılışını.Sormak istedim birine,yetiştim ardından;

-Dur!Ne yapıyorsun?

Cevap vermedi.İstifini bile bozmadı ama kurtarmalıydım onu;

-Dur!Nereye?Düşersen parçalanırsın!

Yine sessizliğini dinledim damlanın.Çok yaklaşmıştı son kez seslendim ona;

-Düşersen yok olursuuuuuuuuun.

Duymamıştı beni ama toprakla yek-vücud olamadan birşey işittim,anlamını kavarayamadığım birşey;

-Yükselmek için önce düşmeli...

"DEVAM EDECEK..." ABDULLAH BARIŞ