Hastane herzamanki gibi kalabalıktı. Sağlık görevlileri yoğun bir koşuşturma içindeydi.Polikliniklerde uzun kuyruklar oluşmuştu.

Sedyelerle acile taşınan hastalar ;elindeki evraklarla koşturan insanlar...

Dahiliyenin önünde görevlinin

"38 numara içeri gelsin lütfen" sesi.

Muayene kapılarının önlerine toplanmışlardı.Sırası gelen ağrısını ,şikayetini unutup

"Ohhh! çok şükür."Diyerek yüzü gülüyordu.

Kadın polis kucağındaki minikle çocuk doktorunun odasına doğru yürürken arkadaşı da bir yandan evrakları imzalatmakla meşguldu.

Ayhan Bey orta yaşlı konusunda uzman biriydi.Tatlı sert görünümün altında yufka ,sevecen yüreği hemen farkediliyordu.

Minik masumun üzerini soydu.O da uyanmış ağlamaya başlamıştı.GözlerinI,kulaklarını dikkatle kontrol etti.Yan çevirip akciğerlerini dinledi.Tepkisini ölçerken o küçücük elleriyle doktorun parmağını sıkıca tutuverdi.

" Bak seeennn .Hayata sımsıkı tutunuyorsun oğlum. Aferin sana küçük dostum."

Karnını yokladı organlarında gezindi usulca .

"Senin adın bundan sonra Azmi olsun emi? Hemşire hanım aşısını vuralım hazırlar mısınız."

Bayan polise dönerek

" Durumu iyi ; ancak yeterli beslenememiş.Üç aylık .Bu ilaçlar kısa bir süre takviye olarak verilmesi gerekiyor."Raporu imzalayıp uzattı.

" Teşekkür ederim Ayhan Bey."

"Anne ve babasıyla ilgili bir bilgi bulabildiniz mi?"

" Şimdilik hayır.Geçici olarak çocuk yuvasına bırakacağız ne yazık ki."

"Öyle başka çözüm yolu yok."

"Evet başka seçenek yok Sahi .sizin dediğiniz gibi adı Azmi olsun bu yavrunun.İyi günler; kolay gelsin."

" Teşekkür ederim size de iyi günler ."

Hemşire miniğin aşısını vurup ; giydirmiş onlara vermişti.

Dışarı çıkıp koşar adımlarla arabaya bindiler.

"Azmi yi çocuk yuvasına teslim edeceğiz.

" Offfff! "

" Evet offf ki offffff !"

Çocuk yuvası iki katlı bahçe içindeydi.Merdivenlerden çıkıp müdürün odasına varana kadar bir çok odadan geçtiler. Beşiklerde bir sürü bebek bulunmakta kimisi uyuyor; kimisi ise ağlıyordu feryat figan.Çalışanlar yetişmekte zorlanıyordu.

"Efendim bu bebeği size teslim ediyoruz.Yeterli bir bilgi yok; terkedilmiş."

"Anladım" Gelen dosyayı imzalayıp bir nüshasını polise uzattı.

Bayan polisin gözleri dolu doluydu.

" Şeyyy ! Ona iyi bakın neolur.Adı Azmi olacak."

"Merak etmeyin siz .İçiniz rahat olsun."

Müdür zile basınca görevli hemen yanına geldi .

" Bu bebeği alır mısınız?"

" Peki efendim."

Yuvadan ayrılıp arabaya döndüklerinde bayan polis gözyaşlarını artık hakim olamamıştı.Arkadaşı

" Sende nekadar sulugöz oldun.Hadi kuvvetli ol bakalım.Bizi daha ne olaylar bekliyor."

"Haklısın ama o minicik bir bebek ."Onun uzattığı mendille gözlerini ,burnunu siliyordu

Azmi yi bir bebeğin daha olduğu beşiğe yatırdılar.. Bakıcı altını temizleyip karnını doyurdu.

O etrafa bakınıyor ama küçücük aklı ermiyordu. Neden ? Niçin? Birileri kucağına alıyor ,ona bakıyordu.

Günler ,aylar geçtikçe yavaş yavaş şekiller dikkatini çekiyordu.Hele kırmızı renkli eşyalar ne kadar hoşuna gidiyordu.Gülümsemeyi öğrenmişti...

Kumral,mavi gözlü, topalak sevimli mi sevimliydi.Bazen de diğerleri gibi huysuzluk yaptığı oluyor; ilgi istiyordu.

İlk adımını atarken kimse farketmemişti bile...

Bir gün... oyuncağını vermek istemeyince Diğeri de de onun kolunu olanca gücünle ısırmıştı.Canı acımış; etrafına bakınarak dudaklarını büzdü.

"Annn...anneeeee!"Diye ağlamaya başladı...



DEVAM EDECEK...



NEŞE KIZILYAR