Yok yok dostlar.Zaman mı değişti,benmi değiştim aklım ermiyor.Bir zamanlar iple çektiğimiz günlerbir türlü aynı hazzı vermiyor.

Yine bir kutlu günün arifesindeyiz.Kendimi bir yokluyorum.Şöyle içim şevkle dolsun.Yüreğim pır pır etsin.Bayramın çoşkusu hem içime hem yüzüme yansısın istiyorum.İstiyorumda...Halimi hiç beğenmiyorum.

Ne gidilecekleri aklımda sıraladım.Ne de bana gelebilecekleri tahmin edebiliyorum.Bir sönüklük ruhumda yekinip girişemiyorum hazırlıklara.

Tezgahım tam takır mutfakta.Pastalar,börekler,zeytinyağlılardan ve tatlıdan bir haber.Ortalık talan ,girişemedim işe güce.Üst baş almaktan vazgeçtim.Olur ya kapıyı çalacak bir iki çocuğa şeker ve mendil bile alamadım.

Hayra alamet değil elbette bunlar.Bir manevi çöküsün,bir dağılıp dökülüşün emareleri.
Ama, ben de ben sem pabuç bırakmıyacağım bu karamsarlığa.
Nasıl ülkemin huzur ve daimi güvenliliğini,o eski candan eş dosluğunu, ahbahlığını ve kardeşliğini istiyorsam,nasıl vatanı bir, milleti el ele günlerimi özlüyorsam onun hatırına canımı dişime takıp bana düşeni yine yapacağım.

Ama asla yıkılan,yerle bir olan yuvaları,bozup dağılan ve sevdiklerini kaybedenleri,ve bir avuç toprağını kollamak için yerde yatanları unutmadan bayramın gereğini yerine getireceğim.


Umarım yanılmam.Umarım hayal kırıklığına uğramam.Umarım umarsız son bayram olur.Umarım içim huzur bulur.VE BAYRAM GİBİ BAYRAM OLUR.

Selam ve sevgilerimle herkesin bayramını kutlarım.

ÇİMDİK 04.11.2011