Telefon defterimi temize çekiyorum.
Eski defter siyahtı,yenisi mavi.
Yeni yıla yeni defter.
Eskisini ayıklayıp öyle yazacağım yeni deftere isimleri numaraları.
Bu kez kurşun kalemle yazıyorum,kolay sileyim diye.
Siyahtan maviye geçiş...
Garip bir hüzün duyuyorum.
Kimi okuldan,kimi dernekten arkadaşlar.
Dostlar,dost bildiklerim,akrabalar,en yakınlarım...
Veya bir konserden,sergiden,etkinlikten,alış-verişten ayak üstü alınmış numaralar.
Yeni defterde bunların yeri yok...
İnsan telefon defterini temize çekerken hayatını da sorguluyor.
Dedikodular,hiçlemeler,hiçlenmeler,ihanetler,çok sevmeler,bağlanmalar.
Akraba huysuzlukları,nazlanmalar,yalvarmalar,projeler,hayaller,gerçekler.
Hepsi,hepsi bu defterde var.
Sanki benimle yeniden konuşuyorlar.
Ne kadar yalnız ve ne kadar kalabalık olduğumu anlıyorum bu sayede.
Yaşanmışlıklar kalsın mı?gitsin mi?Karar vermek zor,zorlaşıyor.
Yüreğim kalsın diyor,kalemim gitsin.
Ama bazı isimlere kıyamıyor insan.
Oysa seni aramamıştır,sormamıştır bunca zaman.
Belki hastaysa,başı dertteyse diye de düşünülüp aranmıştır,dostça.
Ya da sadece işi düştüğünde aramıştır.
Nasılsın demeden,hatta adını bile söylemeden söze başlamıştır.
Kalbiniz kanamıştır,sesini duyduğunuza sevinememişsinizdir bile.
Yeni deftere onu almamak bir ödül müdür?ceza mıdır?anlamak zor.
Yoksa kendime ceza mı?
Sadece rahatlıyor insan,hafifliyor.
Vefasızlıkları anlıyorum,anladım,aptal değilim diyor.
Kendi kendine,gülümsüyor.
İnsanların dışında;
Kurumlar,lokal,dernek,okulum,iş bağlantılarım.
Baba evimin telefonu da yok artık.
Yeni defterde yoklar,olamıyacaklar.
Kayıplar,akraba,dost,arkadaş telefonları yok artık.
Tüm bu isimler nerdeler?nereye gittiler?neleri götürdüler?
Bu duygularla telefon defterimi alfabetik sırayla yazıyorum.
Bazen gülümsiyerek,bazen hüzünlenerek.
Yalnızlık beni sarmışken bir telefon sesi …
Kalbim küt küt atıyor..Acaba O’mu?
Bu acaba;Özlediğim,aradığım,çok sevdiğim babam mı? Emine türküsü söyleyen.
Yoksa;Yıllardır koşulsuz,çok sevdiğim aşkım mı? Emine’m diyen...
Yoksa;Canımdan can,kanımdan kan verdiğim,uğurlarına çok şey feda ettiğim kızlarım mı?Annem diyen...
Yoksa;Silmeye kıyamadığım vefasız arkadaşım mı?Emine’ciğim diyen.
Alo.....Babacığım,
Alo.....Aşkım,
Alo.....Annem,
Alo.....Arkadaşım,
Ben varım,yaşıyorum...