Günün birinde Gökhan isminde bir genç vardır. Gökhan dinine bağlı, Anne-Babanın sözünden çıkmayan çok Hayırlı bir evlattır. Okullunda da çok başarılıdır Gökhan, sınıf birincisidir. Sınıflarına yeni birisi gelince hemen ilgilenir Gökhan. Bir gün yine birisi gelir, Gökhan çocukla ilgilenir ama çocuk biraz ters birisidir, tersler Gökhan’ı. Aradan 2 gün geçer, çocuk okula biraz ısınır, artık azda olsa sesini çıkarmaya başlar. Aradan 2 ay geçer ve bu çocuğun en iyi arkadaşı olur Gökhan. Ders çalışmak için bazen evlerine gider. Ama ders yerine oyun oynarlar hep, çünkü şeytan onları rahat bırakmıyordur hiç. Hep bir şeyler söyleyip duruyordur, kulaklarına. Gökhan en iyi arkadaşının evine gitmeyi sıklaştırır. Annesi okul başarısının düştüğünü görünce, göndermez artık Gökhan’ı ama o dinlemez Annesini yine de gider. Hiçbir vakti kaçırmayıp, tüm Namazları kılan Gökhan, birden hiçbirini kılmaz olur. Anne ve Babası bu duruma çok üzülürler. Göndermeseler Arkadaşının evine daha kötü oluyor, gönderseler de eski Gökhan’dan eser kalmıyor. Artık işi büyütürler evde buluşmazlar, dışarda buluşup akşama kadar o internet kafe senin o bilardo salonu benim gezer dururlar. Gökhan yine bir gün Arkadaşınla buluşmak için bulundukları şehrin merkez Camisine gider, bahçesine bakar yok kimse ‘’biraz bekleyim’’ der ve bahçede bir banka oturur. Yanına Abinin birisi gelir, Gökhan’a bakar genç, ona der ‘’Sen kaçıncı sınıfa gidiyorsun’’ o da ‘’ Lise 1’e geçtim’’ der, Abi ‘’istersen bizim eve gel orada ders çalışırsın başka arkadaşlarda var, birlikte çalışırsınız’’ der. Gökhan’a adresini yazar verir ama o gitme taraftarı değildir, cebine atar kâğıdı. Abi gider bir süre sonra arkadaşı gelir, ‘’Nerde kaldın oğlum yaaa, Senden önce biri geldi şöyle şöyle dedi’’ der. Arkadaşı da ‘’Tamam boş ver oğlum yaaa, biz işimize bakalım’’ der. 1 saat sonra iki sininde parası biter. Gidecek yer bulamazlar Gökhan’ın aklına Camide karşılaştığı abi gelir. Arkadaşına ‘’Oraya gidelim mi’’ diye sorar. O da ‘’boş ver oğlum bilmediğimiz yerde ne işimiz var’’ der. Gökhan ısrar edince giderler. Ortamı görünce Gökhan çok sever çünkü önceden de böyle şeylere alışık ama arkadaşı hiç sevmez. Çay içip sohbet ederler ve ayrılırlar. Gökhan arkadaşına ‘’Lan çok güzel bir yer ben bundan sonra giderim abi’’ dedi, arkadaşı güler ‘’oraya gidip ne yapacaksın boş ver biz böyle iyiyiz ne güzel firi takılıyoruz’’ der. Aradan 1 ay geçer Gökhan 2 günde bir gitmeye başlar ama her gün gitmek istiyordur çünkü çok seviyordur. Gökhan’da düzelmeler başlar Anne ve Babası bunun farkına varır ve ‘’senin abilerinle bizde tanışmak istiyoruz’’ derler. Gökhan hemen heyecanla gider söyler ve abileri akşam yemeğine gelirler. Tanışırlar, Yemek yerler, Çay içerler ve abiler gider. Gökhan’ın Anne-Babası bu çocukları çok sevdiklerini hep Gökhan’ın gitmesini istediklerini söylerler. Sonra Gökhan her gün gider abilere artık arkadaşıyla dolaşmayı bırakmıştır. Aradan yıllar geçer Gökhan ÖSYM sınavına girer ve İktisat fakültesini kazanır. Artık Gökhan’da o çok sevdiği abilerden biri olmuştur…
VE İNSAN ALDANMA YOLUNDAN, KAZANMA KUŞAĞINA GEÇER….

ALLAH BUNLAR GİBİ ABİLİK YAPAN GENÇLERİMİZDEN RAZI OLSUN…
ONLARIN SAYESİNDE BURALARDAYIM…
TEŞEKKÜRLERİMİ SUNAR, HERKEZİ BÖYLE EVLERE GİTMESİ İÇİN DAVET EDERİM…
SAYGILARIMLA…