Her sabahki gibi yine karşısına geçtiğim aynada yüzüme
bakıyorum. Yüz belki aynı yüzdü ama kendimi hiç bu kadar
güzel görmemiştim. Gözlerim değil de sanki yüreğim bakıyordu
yüzüme, içimdeki o müthiş duygu ile...

Bugün herşey o kadar anlamlı ki yürüdüğüm yolda adımlarım
bile yere basmıyordu. Adeta uçar gibiydiler...
Sanki efsunlu, bambaşka duygular içinde buldum kendimi.

Düşünsenize çok değer verdiğiniz bir insanın sizi sevmesi ne
kadar hoş değil mi? Sizi siz olarak sevmesi!

Sevilmek ya da sevmek harika bir duygu. Karşılıksız olarak
sevebilirsiniz ama karşılığını görünce de içiniz bir tuhaf olur.

Sevilmek hayata bakışınızı daha bir güzelleştirir. Size
zorluklara karşı bir dirençtir, bir umuttur.
Yanılıyor muyum? Sanmıyorum. Sevgi, ilahi bir ışık gibi
aydınlatıyorsa yüreğimizi yanılmama imkan yok.

Yüce Rabbimimde bir dileği değil mi sevmek ve sevilmek?
Niçin bu duygulardan mahrum kalalım? Bizi sevenlere karşı
sevgimizi esirgeyelim! Aslında bu duyguyu sizler de benim
kadar iyi tanıyorsunuz.

Bazen hayal kırıklıklarımız olur ister istemez, ruhumuz
karanlıklara gömülür, duygularımız incinir, acılarla başbaşa
kalabiliriz, hayatı kendimize zehir ederiz de zararını yine en çok
kendimiz öderiz. Yaşıyorsak her şeye de katlanmayı bilmemiz
gerekmez mi?


HEDEF NOKTA
Hasar görmüş duygularıma
Ruhum davetiye çıkardı
Sevginin hedef noktasında
Bir bir kurşuna dizdi



Şiirimde de söylediğim gibi ben sevgiyi hedef nokta seçtim.
Acılarımı, hayal kırıklıklarımı, hayatın olumsuzluklarını bu
noktada kurşuna diziyorum ki hayata bakışım dahada umut
dolu olabilsin.

Benim hüzünlerim dudak kıvrımlarında bir tebessümdür.

Sevgi gibi yüce bir duygu tanımıyorum.

Ve...

Sizleri çok seviyorum.