Erkekler ağlamaz.. Ya da ağlar ama belli etmez.. Bakın bir adam ağlıyor denildiği vakit, herkes oraya bakar.. Acaba neden ağlıyordur diye.. Çünkü bir adama ağlıyorsa, gözlerinden yaş akıyorsa sahte olması muhtemel değildir.. Evet bir ADAM ağlıyorsa sahte gözyaşları dökemez.. Döktüğü gözyaşları ise asla gözlerinden gelmez.. İçine akıttığı damlalardan oluşan gölden gelen bir akıntıdır bu.. Bir ucundan açıldığı zaman bir daha kapatamazsın orasını.. Hepsi birden çıkar gider, kurur içindeki bitiktirdiği her şey.. Onun içindir ki bir adam ağlıyor ise herşeyini ortaya koymuştur demektir.. Ne var ne yok hepsi önünde, parmaklarının arasından süzülüyordur demektir.. Ne kadar tutmaya çalışsa da akar gider bütün birikimleri gözyaşalarıyla birlikte saçılır ortaya.. Dökültüğü yerdeki toprak sancılanır, "Bu nasıl bir acıdır!" diye.. Titrer toprak.. Çatlaklarını dolduran gözyaşlarının içinde biriken yaşlanmışlıkların getirdiği yıkımla.. Da’yanamaz toprak, kuru kaldığı günlere mi y’ansın, yoksa hararetini alırken bir yandan da y’akan gözyaşlara mı? Bilemez toprak ne yapacağını, bir adam ağlıyor dendiğinde.. Soğumak için istediği yağmurun, gözyaşı şeklinde ateş yağmuru haline yağacağını bildiğinden, ne zaman ki: "Bir adam ağlıyor!" nidâsını duysa çatlaklarını kapatmak için titrer, çöker, boşluklarını kendisiyle doldurmak ister.. Bilir ki kendi ateşi, gelen yağmurun verdiği ızdıraptan daha azdır..