Bir kız tanımıştım bir zamanlar...Henüz on altısında; yaşının güzelliğini göremeden, çocukluğunu anlayamadan babası vermişti onu birkaç altına
Nişan yapılmıştı yapılmasına ama;o ise hiç sevmemişti nişanlısını.
Birgün karşılaştık. Baktım yüzüne Öyle masum; öyle çocuktu ki...
"Sevmiyorum" dedi. "Sevemedim. Gitmem; ölürüm de gitmem."
"Niye?" dedim. "Niye? Kızım bak işi varmış; hem de iyi imiş. Deniz kenarında oturacaksın; güzel bir yerde."
"Olsun; istemem, gitmem."
"Peki çaresi var mı? Annen ne diyor bu işe?"
İç çekti derince ...
"Anama soran yok ki... Ne desin kadın? Gidecen diyor; verdi baban."
"Peki başka çıkar yolu var mı bu işin?"
"Yok...? Ama evlenmek istemiyorum; sevemedim ."
Öyle üzgün bırakmıştım kızı içim acıyarak. Henüz daha çocuktu. Çünkü bilmiyordu ki hayatına mal olacaktı.
Aradan birkaç ay geçmişti ki; duydum düğünü varmış diye. Üzüldüm; çok üzüldüm. "Gitmem" derdi hep. Bak evleniyordu; yok ki çaresi...? Satmış onu babası.
Günler geçti aradan; unutmuştum onu bir tesadüf oldu sordum. "Nasıl ?"diye. "iyi mi; geçiniyor mu?"
"Nerdeee?" dediler. "Neler oldu neler.?"
Düğün günü kaçmış meğer Beni zorla evlendiriyorlar diye polise sığınmış.Onlarda kadın sığınma evine göndermişler. Birkaç gün sonra çıkmış oradan "Duramamış "dediler.
Tabiki geçmiş babanın eline; kim bilir nasıl dayak yedi? Veee... teslim edilmiş nikahsız kocaya...
(Küçük yaşta ne nikahI? Belkide imam nikahıyla oturacaktı.) Fırsatını bulup yine kaçmış; sığınmış polislere.
"Babam zorla verdi. Kocam olacak ta tecavüz etti" diye şikayette bulunmuş.
Tabi ki baba ve koca düşmüşler hapse..Küçük yaşta bir kızı zorla verdi kocaya diye. Koca da tecavüzden ...Kız da yaşı küçük diye yetiştirme yurduna...
Birkaç ay geçmiş; kızın adına ölüm fermanı çıkmış.
Zavallı ana "Ölsün" diye dua edermiş.
Biçare kıza zorda olsa şikayetini geri aldırmışlar.Tabi baba ve koca çıkmışlar hapisten.
Onlar hürriyetine kovuşmuş kavuşmasına ya; olan kıza olmuş. Zavallı kız çocuk yaşında yaşadığı olaylardan çok perişanmış.Şimdi uzak bir ilde; yetiştirme yurdunda yarı deli vaziyette çilesini doldurmakta...
Kim suçlu burada? Para delisi baba mı? Yoksa küçük kızlara musallat koca mı?
Duyunca içim acıdı; çok üzüldüm.
Babasını annesini çağırmışlar yurttan" Sizi görünce değişir belki ;gelin görün" diye.
Gidip görmüşler; tanımamış. "Siz kimsiniz? Niye geldiniz?" demiş.
Ne der ana? Ne düşünür baba?
Öylece düşündüm. Onlar onun ölüm fermanını zaten kesmişler. Şimdi deli olsa ne olur? Ölse ne olur?
Kız evladı değil mi eksik etek...????

YORUM SİZİN

AYŞE KARAN
GERÇEK YAŞAM ÖYKÜSÜ