Neden,niçin olmuyor,Yapamıyorum.Yazamıyorum.Yazmak istiyorum.Kelimeler boğazımda düğümleniyor sanki.

Sebep:Bilmiyorum.

Galiba yazmamı engelleyen bir şeyler var.Yalnız kalamadığım içindir belki de.

Kalemim sustu.

Yüreğim sustu.

Ben...

Ben...

offf.....

Ne oldu bana.

Elime ne zaman kalem alsam öylece kalıyorum.Bir kağıda,bir kaleme bakıyorum.Bir ara

dışarıya bakıyorum.Gökyüzüne,Yıldızları görmeye çalışıyorum fakat yeryüzünün sahte

ışıkları,gökyüzünün ışıklarını karanlığa mahkum etmişler.Hafif bir rüzgar esintisi

var.Saçlarım rüzgara esir düşmüş.Üşüyorum.Kışın geldiğini hissediyorum.Derin bir nefes

alıyorum.Seni düşünüyorum.Uzak çok uzaklardasın.Sen de beni düşünüyormusun.


Yüreğimde fırtınalar kopuyor engel olamadığım.

Korkuyorum.

Kaçarak kurtulmaya çalıştığım.

Dillendiremediğim sözcüklerim var... Yazamadığım

Anlatamadığım.

Adını koyamadığım sevdam var gözyaşlarımla büyüttüğüm..

Hayallerim var gerçekleştiremediğim.

Sen varsın bir türlü söyleyemediğim.

Suskun yüreğim.Fırtınalar kopuyor yüreğimde....

Yalnız daima yalnız.

Sensizlikle büyüttüğüm yalnızlığım...

susturamadığım yürek yangınlarım.

Sen...

Sen..

Ahhh...Sen...

Delicesine tutulduğum.

Varlığını şarkılarda,şiir mısralarında aradım.Ama sen yoktun.

HOŞÇAKAL