Daha dün dü sanki göreve başlayalı, seneler su misali akıp gidiyordu.
Tayinim karadenizin bir köyüne çıkmıştı.(Daha sonra ilçe olduya )Müstakil iki odalıbir köy evine kiracı olarak girmiştim.Dört senem bu evde geçmişti. Odanın birini mutfak diğerini de yatak odası olarak kullanıyordum. Küçük bir teneke sobam vardı odanın ortasında,masam.Cam önünde tahtadan divan, divanın ucunda tahta kapaklı banyom vardı. Kapağını kaldırdığım zaman banyom hazırdı.Ben ona gömme banyo derdim.Sobam ısınınca bir kova su ılıştırarak banyomu orada yapardım.
İdealist bir öğretmendim.
Yeni hayatım da gurbete ilk çıkışımdı tabii zor olmuştu.Alışmıştım hazıra sağolsun annem memlekette iken yediğim içtiğimden bir sıkıntım yoktu.Kopan düğme dert olmuyordu.Burada herşeyi kendim yapmam zor oluyordu.
Hele o ilk çamaşır yıkamam:Kirlilerin hepsini bir kaba koyup kaynatmıştım.Ne bileyim beyazlar,renkliler ayrı ayrı yıkanırmış öğrendim ama,renkli renkli çamaşırlarım olmuştu.
Cep telefonların,bilgisayarlar daha çıkmamıştı.Haberleşme mektupla oluyordu.Gurbette çocukları,asker babalarıyla postahanenin devamlı müşterileriydik öğretmen arkadaşlarla.Mektupların geldiği günler diğer günlerden farklı oluyordu.
MEKTUPLA

Bugün mektup geldi memleketten,
Çocuklar beni soruyormuş.
Anam öğretmen oldu gitti demiş,
Arkadaşlarım arıyormuş.

Bugün mektup geldi memleketten,
Satırları orası kokuyordu.
Okudukça..
Burası içime sığmıyordu.

Bugün mektup geldi memleketten,
Okudum birdaha okudum.
Bitmesin diye çocuklar gibi,
Heceleye heceleye okudum.

Bugün mektup geldi memleketten
Başım bulutlara değiyordu.
Neşeme deyme gitsin,
Sobam bile kızgın değil...


Evde benden başka birisi var gibi geliyordu,hissediyordum.Bazen tıkırtılar oluyordu, umursamıyordum.Birgün gece tıkırtı olunca ışığı yakınca yanlız olmadığımı anladım.
Hemen ertesi gün Ali bakkaldanbir fare kapanı aldım.Peyniri koyup yayı gerdim.Yatalı bir saat oldu olmadı sesle uyandım benim küçük hırsız yakalanmıştı.
Işığı yaktım ilk defa göz göze geldik.Ondaki göz ifadesini unutamam.Ne var ağabey millet malı götürüyor, senin bir lokmana ortak olduysak bu reva mı bana diyotdu sanki.Hemen kalktım elime bir çubuk la onu dışarıya saldım ,can havliyle kaçtı.
Daha sonraki günlerimde akrabalarımıydı onun ailesimiydi ayırt edemediğim bir sürü arkadaşım oldu.
O zaman yazmıştım fare şiirimi,en sevdiğim oradaki hayatımı anlatan bir şiirdi benim için
FARE
Çık artık ortaya ebe sende,
Gündüz ben bekledim evi gece sıra sende.
Artık onlar vardı hayatımda,beni bekleyen .Rahatsız eden,yiyeceklerime ortak olan.
Tatil dönüşlerimi dört gözle beklerlerdi.Annemin oğlum yesin diye yaptığı börekleri, kurabiyeleri yanlız yediğimi sanırdı..
Uzun kış günlerinde uyandırırlardı.Işığı yakar kaçmazdı.Bakışırdık sonra başını suçlu gibi çevirir kusura bakma ağabey yarın okulun vardı değilmi dercesine sesizce kaybolurdu.
Dıştan bakınca bekar adamdım,ama bakmakla sorumlu olduğum,yükümlü olduğum bir ailem vardı...