1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1011
Okunma
Her bakışımda aynaya farklı bir ben görüyorum her yıl şu vakitler. Sonbahar en çok benim yapraklarımı döküyor biliyorum. En çok yağmuru ben veriyorum ve en çok rüzgarı.. Sanki yelkovan akrebi kovalamıyor ikiside yorulmuş gibi geliyor bazen, öylesine sıkkın öylesine durgun ve yorgunum artık. Küçük bir ışık görüyorum, koşuyorum daha hızlı koşuyorum yetişemiyorum. Sonra şapşal diyorum kendi kendime. Evet evet bu sefer buldum. Galiba içten içe ölüyorum...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz