Ekim ayı...namı diğer hüzün mevsimi...kimine yeni başlangıçlar...kimine son zannedilen başka dünyaların tanış merasimi...

Bir sabah uyanıp da gökyüzünde maviyi ararken hala gecenin zifiri kanlığı ile karşılaşırsın içinde sebebsiz hüzn-ü muamma, neden niçin nasıl diye sorma üç bilinmeyenli denlklem değilmidir dünya...

Alabildiğine umut doludur aslında sevgiliye kavuşmakdır kimi zaman adı, kimi zaman da yaradanın rahmetine sığınmaktır tüm kirliliğiyle hayatının, dünler ayaza çalmış pişmanlıklarla doludur, sürüklemişlerdir seni en zor yokuşlara ama içinde hep bir sevgi kırıntısı vardır bir el evet bir yürek ekiverir kimbilir bu ekim ayında yüreğine sevgi/umut tohumlarını, yaratılmış yaptı zannedersin ama yaratandır en umutsuz zamanlarda yüreğine merhamet eli ile aşkı dokundurması...

Soluğumuzun kesildiği ümitlerimizin yitip gittiği zamanlardan zamandır kimize...Sabr-ı cemil ister yaradan bizde ki mükafatını Cennet-i Alâ da bulalım...

Ölüm dersin en soğuk iklim, aslında yaşamın en sıcak mevsimidir inanan gönüllerin, zira dünya sürgün yeridir asıl vatan ahirette, bu yüzdendir ki kayıplarımız diye düşündüklerimiz/sevdiklerimiz vatan-ı asliye yol almıştır görevi tamamlanmış ilahi davete icabet etmiştir, kalanlar bizler görevleri tamamlayabilmek çabasında bazen eksik bazen tamamen hata dolu yüreğimizdeki imanımız günahlara dalarken sessiz göz yaşlarını akıtır ve yaradana sığınırız" hayır kapıları aç Rabbim" diye iniltili bir ses ile münacaat edersin...

Yaşam gül gibidir aslında bazı mevsimler kurudu dersin umutsuzluğa sitem edersin bir de bakarsın ki öyle güzel baş verirki umutlar alabildiğince renk renk mis kokulu düşler, dikenleri de vardır bu hayatın elbet kimi zaman insanlardan zanlarından oluşur kimi zaman da kendi ettiğindir dikeni oluşturan, ama dedimya gül tadındadır yaşam...gülü seven dikenine katılır be dostum, bizi yaradana derdimizi bize verene hamdü senalar olsun, hayr ve şer ondan başımız üstüne....

E/kim 2011