Van depremi.Ölü sayısı gün geçtikçe artıyor.14 günlük Azra bebek kurtuluyor.(Annesi ve ninesi).Yunus’a uzanan el onu malesef kurtaramıyor.30 Öğretmen şehit oluyor.Kimisi evinde,kimisi arabanın içinde yakalanıyor bu depreme.Cezaevi mahkumları depremden yararlanarak kaçıyor.Van’a giden yardım istenilen gibi ulaşmıyor.Birileri bundan yararlanıyor.Kimisi ağlıyor,kimisi gülüyor.Hayat bu,istenilen gibi gitmesede devam ediyor işte.Yüreklerde hep bir acı hep bir burukluk kim bilebilirdi ki ölüm gelecek diye.Herkes bir umut derdinde.Gözler enkazın altında,eller semada.Dua ediyor analar,babalar,abiler,kardeşle​r...Biri daha enkazdan çıksada ister ölüsü gelsin,ister dirisi yeter ki gelsin diye geçiriliyor akıllardan.Kimisi elinde fotoğrafla dolaşıyor kızım bulunsun diye ama ondan tek bir haber dahi alınamıyor.Keşkelerle dolu bir dünyada yaşıyoruz kısacası ama keşkeler fayda etmiyor işte.İş işten geçmiş oluyor.Ölen ölüyor kalanlar sadece şükrediyor.Ve dediğim gibi hayat istenilen gibi gitmese de devam ediyor.