hani cohk sevdgin limonlu yada portakallı dondurman vardır..
bir kulahtır ama ne fazla ne eksik,sonuna gelirsin,
bitmesin istersin
daha kucuk ısırırsın hatta sadece koklarsın..
damağındaki o tuhaf tad gecmesin ama olmaz
sonra koyverirsin hepsini birden atarsın agzına br gusel yutarsın...
sonra hayat devam eder..

yazamadıgım zamanlarım yok aslında yazmadıklarım var
bir suredir yazmamaya bagladım kendimi
ipimi cözdügüm zaman yırtık bir ucurtma gibi hissediyorum artık
belki de sırf etkisi artsın die
iftardan hemen sonra ust uste iki sigara birden yakıyorum....

yazmamak icin yasamamayı, yasamamak icin hissetmemeyi programladım aklıma
dokunuyorum ama hersey parmaklarımın ucunda
söyluyorum ama hersey yalan
sorumlulugunu almadıgım bir evlilige razı edilmeye calısıyor gibiyim
tanrı kuluna rüsvet teklif edermi?
kaderi yolundan şaşmasın diye...

bir tasarım mucizesi değildim belki ama
tasarlanmısların icinde rastlantısal hataları olan bir eser gibiydim
simdi senin icini yiyip bitiren belki de bir sure once
bende aradıgını bulamayandı...
kimbilir
belkide senin ac kalmasın diye peşinden kostugun
benim ac karnımı doyursun diye
kendime tuttugum metresimdi....

sende mi festival gibisin...
seni düşünmelimi bilmiyorum
düşünmedigim her an büyür aklımda
sponsor firmaların verdigi alkollu iceceklerin icindeki alkol oranı kadar baglıyım hayata
şimdi katıldıgım sensin diyemi
kör kütük sarhos olmalıyım?
gözlerimi incecik ufka yatırıp
hayal edemedigim bu kiraz mevsimi
icimi ısıtamadıgım sevgili sözleri
ustunu örtemediğim kabus geceleri
anlatamadıgım kadar anlayamadıgım kelimeleri
susamadıgı kadar söyledigi
gittiginden beri hic durmadan
icine cektigi nefesimi
özledim...