Her sabah, gün ışırken taze başlangıçlara merhaba der dünya. Bir bardak çayın buğusunda saadet duman duman olur. Mütevazı evlerde, çilekeş analar güne hazırlar çocuklarını. Beslenme çantalarına öyle ahım şahım şeyler koyamaz belki; ama kıt kanaat bulduğu yiyeceklerle sevgisini harman eder. Bir efsane yazar yok yoksul hayatında. O ana eli öpülesi anadır işte.


Öyle analar vardır ki benim yurdumda hüznünü yüreğine sarar. Gözünden sakındığı yavrusunun çektiği sıkıntılara için için ağlar, derdini kimselere söylemez. Yavrusu için ümitler yeşertir içinde. Kızının gelinliğini oğlunun damatlığını hayal eder. Duaları çocukları içindir seherlerde. Anadolu ana doludur kadim günlerden beri. Bu anaları anlatmaya, Anneler Günü kifayet etmez.


Cennet ayakları altındadır o ananın. Buna rağmen alabildiğine mütevazı alabildiğine mahviyet içindedir. Çektiği çilelerin izi okunur yüzünde, tebessümünde bile hüznü saklıdır. Ölçülü adaplıdır. Yol yordam bilir. Dışlanır dışlamaz, horlanır horlamaz. Bazen töreler can evinden vurur, bazen canını sebil ettiği evdeşinin hoyratlığı.


Kendi güzel kaderi de güzel olsun dediği biriciğini elinden alır töre. Okutup, eczacı ,öğretmen ,hemşire olmasını istediği nazenini; çocuk yaşında evlendirilir. İçi kan ağlar kimsenin kılı kıpırdamaz. Kınalı kuzusunu dualarla askere yollar. Vatani vazifesini yapıp gelsin mürüvvetini göreyim diye. Terör elinden alır onu da. Vatan sağ olsun der. Acısı tariflere sığmaz; ama dudağı kupkuru söyler bu cümleyi içi yangın yeri…


Hayatı çile yumağı analara nasıl kıyar devran, akıl erdiremez bu satırların yazarı bir türlü. Alır eline kalemi karınca kararınca bir şeyler yapabilmek adına. Çileli anaların hatırını bir nebze olsun sorabilmek için bir şeyler karalar. Her sabah, taze başlangıçlara imza atan dünyada anaların yüzünde de gün ışığı gibi tebessümler olsun ister. Ve sadece anneler gününde değil her gün öper cümle çileli anaların ellerinden…
Ankara,24.10.2011 İ.K