Ülkemiz üzerinde cereyan eden hadiselerin acısı henüz etkisini yitirmemişken yeni gelen deprem haberiyle birlikte millet olarak yeniden ve bir kez daha derinden sarsıldık!

Deprem, bu kez doğup büyüdüğüm yeri Erciş’i ve doğunun incisi diye de bilinen güzelim Van’ı etkisi altına aldı... Yarın sabah itibariyle Van Havalimanı’na indiğimde o bahsi edilen İNCİ’den eser kalmış mı gözlerimle görme imkânı elde edeceğim... Ama daha gitmeden ister medya aracılığıyla olsun, ister görüştüğüm kaynaklar itibariyle olsun resmedilen tablonun hiç de iç açıcı olmadığı yönünde...
Öncelikli olarak depremle yakınlarını kaybeden hemşerilerime sabır diliyorum. Rabbim, bu afetin etkisini hafifletsin ve bize dayanma gücü versin...

Deprem deyince 99 depreminden belleklerde yer eden; ‘Kimse var mııııı?” olur… Hatırlarsanız bu sese inilti şeklinde dahi olsa bir tepki verilmesi; kurtarma ekibinde yer alan gönüllüleri, görüntüleri ekranlara taşıyan TV ekibini ve ekranları başındakileri sevinç gözyaşlarına boğuyordu… Ve o mucizevi kurtarılma öykülerine dökülen göz yaşlarımız henüz kurumamışken yeniden ve bir kez daha ‘Kimse var mııııı?” diyoruz…

Umarım tepki verenlerin sayısı bir önceki depreme göre artar.. Zira bu göçüğün altında gencecik bir doktor (damadımız) ile eniştem de yer almaktadır… Kim olursa olsun sayıları kaç olursa olsun, ırkları, ten renkleri, fikirleri ne olursa olsun, bilenler bilir ki toprak altında kalan bir cana ulaşmanın hazzı hiçbir şeyde bulunmaz…

Verdiği kurtuluş mücadelesini sabrı ve azmi sayesinde kazanan bu büyük millet, eminim son saldırılarla birlikte depremin acılarını da saracaktır…
Şimdi birlik ve diri olma zamanı…
Şimdi yan yana gelme ve omuz omuza verme zamanı.
Şimdi konuşma değil icraat zamanı…
Şimdi bayrama girecek ülkemizin yeri kurbanlar vermeden çözümler üretme zamanı…
Şimdi ne yapılması gerektiğini bildiği halde, yapması gerekeni yapmaktan imtina ettiği kısır bir zaman..
Şimdi kısırlığa da çözüm üretme zamanı..
Şimdi muavenet zamanı…
Ve galiba şimdi biraz da dua zamanı….

Artık kalem’de yoruldu acılar(ımız)a kim derman sürecek!!!
Her dem ilk akla gelen Rabbim(iz);
’Yetiş Ya Allah ve medet Ya Resullullah’...
Duaya devam can’dostlar...