Âhh mutluluğum...
Nerde şimdi demli bir çay kokusundaki muhabbet, soğuk kış gecelerinde gaz lambasının ışığındaki mutluluk...
Büyüklerimizin hayatı anlatan kıssaları, edebin öğretildiği bir hayat;
Bir şeyimiz olmamasına rağmen mutlu olacak o kadar çok şeyimiz vardı ki, şimdi her şeyimiz var ama mutluluğumuz yok
Gülmek için çabalamıyorum desem yalan olur, ama olmuyor;
Şöyle bakıyorum da,


Vefa ayak altında çiğnenirken, sefa haramzadenin uçkuruna bağlıyken, cefa hep garibanın sırtında katmerlenirken;
Aynı mezarlıkta yatanların dostluğu; aynı mahalleyi paylaşan insanlardan, aynı sokağın kaldırımını kullananlardan, aynı binada ikâmet edenlerden, en acısı.. aynı evde oturan kişilerden daha iyi iken, ağız dolusu gülmek gelmiyor içimden.


Ekranlar fuhuş pazarı, otobüs duraklarına yapıştırılmış sahibinden satılık aşklar, emlakçının camında devren kiralık sevdalar, edep parktaki banklarda, hâyâ çöp kutusunda, mutluluğu günübirlik ilişkide nikâhsız yaşamakta bulanları gördükçe, mutlu olamıyorum işte.


Bir yanda ağzında purosu, önünde mezesi, göbeğini taşımaya bile takâti olmayan
Devleti hortumlayan, milleti tokatlayan, kapıpta kaçmayan ağası;
Kapkaççısı, hırsızı, tecavüzcüsü, tinercisi, otçusu her çeşit baş belası,
Diğer yanda umut bulutları her esen rüzgârla dağılan, hayalleri al kan içinde, yüreği yaralı
Uykusu ve çorabı delik, çocuğuna bir okul çantası bile alamayan dert babası.


Müslümanın karıncayı bile incitemediğini bile bile, müslümanım diyipte, müslümana kurşun sıktığını, gökyüzünde dalgalanırken gördüğümüz al bayrağı, sıra sıra tabutların üstünde,
Anadoluda anaların ağladığını gördükçe mutlu olamıyorum işte.


Ruhla beden, akılla fikir, ayakla yol birbirinden bu kadar ayrı iken
Duygumuzu, kaygımızı, saygımızı ve en önemlisi Allah korkumuzu toprağa vermişken,
İnsanlığın nesli tükeniyorken; itiraf edeyim ki dostlar, Mutlu değilim...








21 EKİM 2011