İçimin en ücra derinliklerin de duymak istiyorum sesini, sana olan bağlılığımı hiç bir zaman kaybetmedim.Beni yalnız bıraktın fakat nasıl kızarım sana! duymasam sesini yaşayamam ki...
Hayat küçük bir yolculuktan ibaaretir belkide yarısına geldik kim bilebilir ki? İster istemez bu yola çıktık başımıza ne gelirse haktan, kaçmak hiçbir zaman çözüm deyil dört elle sarıldık bu hayata.
Birgün mutlaka döneceğim , bak buraya yazıyorum eğer dönmeye devam edecekse bu dünya bende döneceğim...İmkansız diyebileceğim kadar zor başarmak, sonunda olacağını bilseydin asla olmazdı. Bu yüzden insanın geleceği bırak bilmesi, tahmin bile edememesi.
Hepsini bir kenara bırak, hiçbirşey yapma hayatın en anlamlı duruşunu gerçekleştirmiş olursun.Şöyle bir düşünüyorum da.. kalıyorum.. Boş zamanın olursa beni ara, boş zamanlarında kitap oku, ders çalış ne bileyim gez toz,eğlen..bu nasıl boşluk? ya da dolu zamanın da arama, ders çalşma, kitap okuma, gezme vs. vs.. HANGİSİ BOŞ? boş mu? dolu mu? Boş zamanlarımız da bir çok şey yapıyoruz da dolu zamanımımz da hiçbirşey yapmıyoruz. Hiçbirşey yapmamak doluluksa dopdolu bir hayat yaşıyoruz.
Zamanın anlamı hangisin de gizli bunu kestirmek burdan bakınca oldukça zor görünüyor.Ben seni sevmekle ve sevginin zamanıma yansımasıyla anlamlandırdığım bir hayatın tam ortasındayım.Döneceğim dediğim de içimde açan binlerce umut çiçekleri bir hayale inkılap etse de döneceğim sevgili dünya son turunu atsa da güneşin etrafın da döneceğim... sana bekle demiyorum saadece bil istiyorum.