TATLI...! Tohumu ekersin toprağın bağrına tohum bekler yağmuru hayat sunsun ona kış gelir kar yağar örtü olur tohuma,

Filizlenir yol alır toprağın dışına ulaşır gün ışığına sabırla azimle inatla canlanır başak lanır başak taç olur başına sararır zamanla özünden uzaklaşır üzülür kurur kup kuru olur..
Bir gün ansızın kökünden kesilir toprakla bağı...

Dövülür savrulur başaktan ayrılır kalır harmanın ortasında oysa daha yolun başında gider değirmene öğütülür un olur doldurulur torbalara bavullara,

Gün olur dökülür kocaman bir leğene karıştırılır suyla uzun bir aradan sonra yeniden kavuştu hayat veren suya. yoğuruldu hoyratça şekilden şekle girdi koca leğenin ortasında.

Ayrıldı parçalara sonra şekillendi yeniden itinayla bölüm bölüm oldu dizildi tepsiye atıldı cehennem sıcağında ki fırına,
Kaç zaman kaldı orada değil hala farkında sonra çıktı fırından tam kurtulduğunu sandığı anda tepesinden boca edildi kızgın şıra...!

TATLI oldu... da kimin ağzına olacak Lokma..!

Pardon... sen de Tatlı mısın.?