“Şu dünyada bir nesneye
Yanar içim göynür özüm
Yiğit iken ölenlere
Gök ekini biçmiş gibi”

Koca Yunus yukarıdaki efsane dizeleri söylerken sanki bugünler için söylemiş. Anaların, dört gözle yolunu bekeldikleri yiğitlerin acı haberi sineleri dağlıyor. Vicdanları kör, sağır olanların dışında herkes acı duyuyor. Teröre lanet okuyor. Doğrusu bu kadar acze düşmeyi bir devlete yakıştıramıyorum. Otuz küsür yıldır neden yeterli dersi çıkartıp nihai çözümü bulamadık. Birbirimizi suçlamakla nereye varacağız. Yapılan hatalar gözden geçirilip acil tedbir alma zamanı çoktan geçti. Doğru tüm dünya bizimle uğraşıyor, işimiz oldukça zor. Ancak bir çözüm yolu mutlaka var.

Bugün bize insan hakları dersi vermeye çalışıp terörü destekleyen iki yüzlü batı ne yaptıysa onu yapalım. Örneğin Almanya geçmişte Baidermainof örgütünü nasıl çökertti. O zaman dünya neden sesini çıkartmıyordu. İtalya Kızıltugayların işini nasıl bitirdi. Bizi neden engelliyorlar. İsrail kendisi için tehlike sezdiği anda gidip başka ülkenin sınırları içinde adam öldürüp dönüyor. Rusya hakeza. Bizim sınır komşumuz Irak, İran, Suriye teröristleri topraklarında barındırıyor. Her türlü kaçakçılığı (eroin,esrar,silah) yapmasına göz yumuyor. Biz de eyvallah diyoruz. Kullandıkları mayınları ve silahları manavdan almıyor bu terör örgütü. Markası belli arkası belli. Yeter artık kendimize gelelim. Teröre verdiğimiz canların hürmetine silkinip ayağa kalkalım. Medyasıyla,siyasetiyle, sivil toplum kuruluşlarıyla. Terörün ekmeğine yağ sürecek tavır,davranış ve gafletten ve dalaletten bir an önce vazgeçelim. Artık analar ağlamasın. Vatan, yalnız garibanların çocukları için sağ olmasın. Tuzu kurular da bu vatanda yaşıyor.Hem de kaymağını yiyerek. Sağ olacaksa herkes için sağ olsun vatan...

Gökyüzünün gözyaşı kurudu kaç yıl oldu.
Ağlamak betimlemez duyduğumuz acıyı.
Beyinsizler eliyle nice civan mert soldu.
Dindirmiyor ilaçlar vicdanlarda sancıyı.
Yiğidimi kalleşçe kurşunladı kahpeler.
Ne özümde har kaldı ne gözümde fer kaldı.
Barış kardeşlik diyen sahtekârlar nerdeler?

Semirdiler devletin imkânıyla her biri.
Mebus olup devletten bir de maaş aldılar.
Yüzleri it derisi vicdanları zifiri.
Yallandılar yalakta itlerini saldılar.
Annelerin sinesi sönmeyen yangın yeri.
Ateşten top içinde çaresizce kaldılar.
İmralı’da besleriz kuş sütüyle haini.
Ne sinede iman var ne inandığı dini.

Adresleri aşikar kendileri karanlık.
Zangoçu Avrupa’nın bunlar baştan ayağa.
Kurmuşlar destek ile halk üstünde tiranlık.
Susamışlar cümlesi adam gibi dayağa.
Kadın çocuk demeden katletmişler daima.
Arsızlık edip eder demokrasiyi ima.
Boğulması mukadder kendi döktüğü kanda.
Nerede insan hakkı nerede demokrasi.
Siyaseten kabzımal hususeten niyazi.
Avrupa Amerika ve bil cümle düka.
Yarın diyecek ona tu kaka da tu kaka.
O zaman yine bizden merhamet dilenecek.
Ama yok öyle yağma tarihten silinecek.
Ankara,20.10.2011 İ.K