Nerede o eski bayramlar... Evet, bu söze kulaklarınız epeyce aşinadır muhtemelen. Belki bayramlarda büyüklerinizden, belki de oradan buradan duyduğunuz bu beylik söze pek önem vermemişsinizdir. Artık bayramlar gerçekten de eskiden olduğu gibi heyecanla beklenen ve aile birliğini sağlayan zaman zarfları değil.
Günümüzde her şey o kadar hızlı değişmekte ki bugün moda olan bir elbise yarın demode olabiliyor. Ya da aldığınız bilgisayar birkaç yıl sonra yetersiz hale gelebiliyor. Bu kadar hızlı değişen bir dünyada değer yargılarının da değişmesi kaçınılmaz. Ancak burada sorumluluk bize ait. Eskiden bayramlar herkes için farklı şey ifade ederdi. Çocukların bir çikolata alırken yaşadığı mutluluğu ya da mendilin içine konan parayı merak edişlerini gözlerden okumak insana ayrı bir keyif verirdi. Şimdilerde böyle mi, bırakın çikolatayı paraya bile burun kıvırır olduk. El öpmeyi artık fuzuli, zorla yapılan bir iş olarak görüyoruz. Oysa yaşlılar farklı hissediyor. Onlar da sizin gibi gençtiler bir zamanlar, şimdi bastonla yürüyen amca belki sizin gibiyken aynı anda üç kişiyi yere deviriyordu.
İnsan yaşlandıkça yalnızlığının daha farkına varıyor. Kendisini köşede unutulmuş, değersiz bir eşya gibi görüyor. Bu yüzden bayramlar yaşlılar için ayrı bir öneme sahiptir. Onlarla bir araya gelerek, onların elini öperek onlara "Sizi unutmadık, sizin tecrübelerinize ihtiyacımız var." diyorsunuz. Ne yazık ki bu geleneğimizi yitiriyoruz. Artık bayram demek, tatil demek, bayram demek yaşlıların sıkıcı sohbetlerini dinlemek değil ya... Ne gerek var elini öpmeye bu bayram da mesaj atarız olur biter.