Sarı geçecek bu sene kış.
Solacak tüm güzelliğiyle.
Dökecek hüzün yapraklarını bedenimizden.

Fırtınalar estirecek kalbimizde.

Ufak ufak damlalar akacak gözlerimizden yer yüzüne.

Gökyüzü birden kararacak. Simsiyah olacak.
Bakımca ufuğa görmeyeceğiz geleceğimizi.

Toprak suya doyacak.
Çamurlaşacak ayaklarımızın altında.
Bastıkça toprağa, kurtaramayacağız kendimizi zeminde.
Tutulup kalacağız derin aşklara.


Rüzgarlar esecek batıdan doğuya.
Güneş doğudan doğsa da ısıtmayacak bedenimizi. Çünkü çok uzaklarda kalacak sevdiklerimiz.
Çoktan göçüp giden martılar yalnızlık hissi verecek kış mevsimine.

Kanat çırpsakta uçamayacağız.
Adım atsakta yürüyemeceğiz.

Sarı geçecek bu sene kış.

Koparamadığımız sarı yapraklar bırakacak günlüklerimizde.

Çıplak kalacak ağaçlar, üst üste gelen darbeler karşısında korumasız, savunmasız kalacaklar.

Sokaklar boşalacak. Geriye rüzgarın ve yalnızlığın uğultusu kalacak.

Üflediğimiz zaman gri duman çıkacak ağızlarımızdan.
Pişmanlık duyduran sözlere dönüşecek bu gri duman.
Kendimizde soğuyacağız, ürkeceğiz.

Sarı geçecek bu sene kış
Sarı bir gül gibi ayrılıklar getirecek.