Azamet korkutur;azamet ürkütür. Azametin merhameti olmaz.Hoş görüsü,sevgisi,anlayışı,yoktur,Eleştiriye,karşı görüşe tahammülsüzdür.Öz eleştiri yapmaz;hatalarını,yanlışlarını,yetersizliklerini kabullenmez.İktidar sahibi olduğunda o gücünü ne haktan,ne halktan yana kullanır.Kendisini engellenemez bir güç,otorite,söz ve eylem sahibi olarak görür.Faşist,baskıcı,haksız,acımasız uygulamalarıyla kompleksli,megolomanik ruhsal yapısı tam bir uyum halindedir. .Gözlerini bürüyen ihtiras ve intikam perdesi gerçekleri görmesine engel olur.Sorgulanamaz,yargılanamaz ve ardından gelen ’engellenemez’ bir kişiliğe bünür Azamet. Elindeki her yetkiyi insafsızca,vicdansızca kullanma fütursuzluğunu kendisine verilmiş bir hak gibi görür.’Astığı astık kestiği kestiktir’ azametin.

Azametin her türlü uygulamalarına alkış tutan,kendilerine bu durumdan pay çıkararak zaman zaman ’kraldan çok kralcılık’sergilerleyen azamet yanaşmaları da sahnedeki yerlerini alırlar.Azametin her eylemini ,aklın,vicdanın asla onaylayamayacağı uygulamalarını bile vicdanları sızlamadan,yüzleri kızarmadan, şak şaklayarak izlerler.Çok da pişkinlerdir.Bu durumun kendilerinden, varsa onurlarından,gururlarından,eğer kaldıysa vicdan ve erdem kırıntılarından neler götürdüğünü bilmeyecek kadar aptal değillerdir.Ancak onlar; bunları pek önemsemezler. Tek amaçları sırtlarını bu güce dayayarak elde edebilecekleri en geniş çıkarların sahibi olmaktır.Doğruyu görme,haksızlıları dile getirme,katılmadıkları,onaylamadıkları uygulamalara karşı çıkabilme yüreklilikleri ve kararlılıkları kaybolmuştur bunların.Bu engellenemez gücün ’emrinde olanlar’bu saltanatın hep süreceğini düşünürler.

Ama bilinmeli ki ’hiç bir saltanat sonsuza değin sürmüyor.Üstelik bir de isatibdatın,yıkımın,kıyımın,haksızlığın;yolsuzluğun sömürünün üzerine kurulmuşsa!