Sen uzak iklimlerin birinin kucağında
sabahlerken , ben sabaha karşı bu satırları demliyorum Sana..

Ama Sensiz Sana.. Hani geçen mektubumda
bahsetmiştim ya, dostlarımı eledim diye, şimdi sadece iki sadık dostum
kaldı yanımda, beni hiç terketmeyen.. Kalemim ve Kağıdım… Sen
inanmasan da kağıdım çok temiz , tertemiz.. Satır aralarına papatyalar
serdim.. Yazımı güzelleştirsin diye.. Bu mektuplar Sana ama Sen olmayan
Sana.. şu köhne dünyada bir Sen vardın, Artık Sen de yoksun..

Sadık dostum da yok.. Adın ; Gri Bundan
sonra, ben taktım, hani önceki ismini de ben takmıştım.. Hiç ayrılmazdı
isimlerimiz, ne çok beğenmiştin, ikimizin rengini.. Şimse Sen yapayalnız
bir Gri’sin..

Umudumun zirvede olduğu zamanlar işte
sabah oluyor yine… Sensiz sabahlardan bir tane daha.. ne farkı var bir
diğerinden bilinmez ama kimbilir belki de bir gün fark meydana gelir..
Bir gün yine benim yüreğime de iner Mutluluklar, kara bulutlar kaybolur,
Gri’ler gider, Kim bilir belki bir gün herşey eskisi gibi olur.

Hasretler körüklese de içimdeki yangını
ben yine vazgeçmeyeceğim Sensizlikten.. Bunu Sen istemiştin unuttun mu?
Bilirim, biliyorum Sen sevmezsin şiirlerimi.. Sevme de zaten.. Değil mi
ki bunlar için vazgeçtin şimdi git Sende… Değil mi ki kıskandın
şiirlrimi.. Merak etme artık yoksun ki ben de…

Ben Seni göremesem de duyamasam da her
nefeste yüreğimin en hassas yerinden vuruyorsun.. Bu da yetmezmiş gibi
yaralarım iyileşmeden tuz basarsın, ateşimi körüklersin.. Ama sabır işte
Allah bana fazlasıyla vermiş..

Şimdi bir sandal yolluyorum sana , gerçi
denizin de yok ama, sandalım sana rüzgarla beraber sahiline sevgiler
bırakıp dönecek… Umursamazsın biliyorum ama… Sen rüzgarda saçlarını
savurmaya devam et, bilki o rüzgarlarla ben de yok oldum…Senin aşkının
ikliminden çoktan çıktım… Vazgeçtim sevda’ndan…

Yüreğim sana selsebilken bile GEL
DEMİYORUM ARTIK…


Hoşçakal Sensiz Gri,

Nevin Akbulut

SıfırAltı-Mart-İkiBinOn-SıfırBeş-SıfırSıfır