Çok eski zamanlarda hali vakti oldukça iyi, çoluğu çocuğuyla eşiyle mutlu yaşayan bir adam varmış. Huzuru yerinde, ailesi içinde bir sıkıntısı olmayan bu adamın son günlerdeki düşünceli ve dalgın hali eşinin dikkatinden kaçmamış.

-Bey seni son zamanlarda çok dalgın ve düşünceli görüyorum. Allaha şükür işlerin bildiğim kadarıyla iyi; çoluk çocuğumuz sağlıklı, seni böyle düşündüren nedir?

-Çocuklar hele bir yatsınlar, anlatırım cevabını vermiş.

Daha tv lerin yayında olmadığı, çocukların okul derslerini bitirince, aile bireylerinin erkenden yatak odalarına çekildiği yıllar...Evin annesi küçükleri öpüp koklayarak yatırıp, büyük kızının odasına kapıyı tıklayarak girmiş.

-Güzel kızım yatıyor musun,hayırlı geceler .
-Hayırlı geceler anneciğim, biraz kitap okuyup ben de yatacağım. Sen beni bekleme, deyip yanağına bir öpücük kondurmuş.

Siz, annenin ’güzel kızım ’dediğine bakmayın; kuzguna yavrusu şahin görünür misali; huyu çok iyi, eli becerikli sesi billur gibi kızın, diğer kardeşlerinin aksine yüzü pek güzel değilmiş.

Anne yatak odasına gelince,eşinin anlatacaklarını merak ederek, karşısına oturup soran gözlerle yüzüne bakmış. Adam öksürüp boğazını temizleyerek anlatmaya başlamış.

-Hanım sen benim çocuklarıma düşkünlüğümü bilirsin, kızı erkeği birbirinden ayırmadan severim. Onlara haramı helalı öğreterek, iyi ahlaklı insanlar olarak yetiştirmeye uğraşıyoruz. Büyük kızımız senin gibi dikiş nakışa olan düşkünlüğünden sanat okulunu bitirdi. Yemek ve ev işlerinde kolay kolay kimse eline su dökemez. Ama sen de biliyorsun, akranları ev bark sahibi olduğu halde, kızımızı istemeye gelen hayırlı bir kısmeti yok. Ona dertlenip üzülüyorum .

-Komşumuz Ahmet beylerin uzak bir akrabalarının ana babası olmayan, çalışkan becerikli fakat maddi yönden oldukça zor durumda olan delikanlı tanıdıkları varmış. Ona sizin Nazlı’yı verelim. Evini barkını sen kur, ilerde dükkânda sana da yardımcı olur, diyor.

-Nazlı’ya bunu incitmeden nasıl söyleriz diye düşünüyorum.

-Ben o delikanlıyla görüştüm, gayet efendi, saygılı elinden tutan olursa, iyi de bir tüccar olup, bizim kumaş dükkanımızda bana yardımcı olur. Ne dersin, bunu Nazlı’ya bir açsan.
-Tamam bey sabah ola hayrola, şimdi yatalım ben bir çare düşünürüm.



Edebiyat Defterine yeni katıldığım yıllarda yazdığım öykü, yeni düzenlenmiş haliyle.
(Kahramanı gerçekten ellili yıllarda İstanbul Eyüp’te yaşamıştı. Ailemden dinlediğim, gerçek yaşam öyküsü.)


Devam edecek...