…

Günbatımına nazır bir bayram dönüşündeyiz. Yüce yaradan nasıl yaratmışsa her renkten var,sanki bir kartpostal ya da ünlü bir ressamın yağlı boyalı fırçasından çıkmış olan ince hareketler var… Büyük bir sanatçılık…

Annemler konuşurken yarı uykulu sersem kafa ile onları dinlemeye,sözcüklerini seçmeye çalışıyorum. Günbatımının rahat izleneceği manzaralı bir balkon istiyor annem,babam tatil isteklerini söylüyor. Bense kelimeler içinde, birden günbatımına daldığımı uzun zaman sonra anlıyorum…

Günbatımı yüreğimin ucuna ucuna dokunuyordu, zamanla içime doğru işlemeye beni araba seyahatinden uzaklaştırmaya,başka düşüncelere çekmeye başlamıştı. Harika renklerden oluşan gök beni kendi içinde hayal dünyamın ortasına atıvermişti birden…

Onu izlerken kendimi huzurlu bulurdum, fotoğraflarını çekerdim , kendi kafamda karelerimi oluşturmuştum işte…. Birçok insanın hayran olduğu bu kare artık ilgimi çekemez olmuştu.

Ancak bu tamamen başkaydı… Kafamda oluşan karenin aksine başkalığı ile beni içine atmış , adeta bana nispet yapmıştı.

Şaşırdım… Acaba hayat daha hangi boşluklara atacaktı beni?

….


ÖZGE