Üşümekteyim artık sensizliğin zemherisinde.Güneş unutmuş mu ne yüreğimin iklimini ısıtmayı? Bu ne yaman çelişkidir bilebilir misin? Bir yanım buz tutmuşken, kutuplara nispet yaparcasına içimde bir çöl yaşatmanın tarifini yapabilir miyim sana?

İçimin sıcaklığı sensin, üşümem sensizlikten. Bir yanım da yağmur kuşları uçar çığlık çığlık,bir yanım da gökkuşağı 7 bin renk.Bir yanım günaha bulanır en mahrem dokunuşlarını düşünmekten, bir yanımdan en mümin dualar dökülür. Bir yanım da cennet durur 7 kat yemyeşil zümrütler, zebercetler içinde.Bir yanım da cehennem bekler 7 katman gayya kuyuları…

Hangi yanımdasın sevdiceğim... Ya ben? Ben senin hangi yanınım? Ben senin, seninde bana benzeyen yanın mıyım? Sol yanın...Tek olmak istediğim y/anın...

Canım acıyor, yüreğim kanamakta durmaksızın.Meçhul denilen yeri biliyorum artık, çünkü şimdi ben oradayım, gittikçe kaybolmaktayım.Yıldızsız, simsiyah bir gecenin tam koynundayım ve çok korkuyorum.
Korktukça yalnızlığa sarılıyorum. Ona sarıldıkça orada bir sürü ben görüyorum, çoğalıyorum.Yalnızlığın içinde döndükçe kendime çarpıyorum. Çarptıkça kendimi kırıyor, acıtıyor, kanatıyorum.

Ne çok yalnızım içimde ve ne kadar çok kalabalığım. ”Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa yalnızlık olmaz” demiş şair. Sen benim yalnızlığımı paylaşır mısın? O karanlık gecelerimin “Zühre” yıldızı olur musun?

Hükümsüz bir “Zayi” yim ben, beni sen bulur musun?

Ey adına Yar(a) dediğim sevdiğim gel bana, bul beni. Isıt yüreğimin en zemheri iklimini. Say ki ; ben hiç ben olmadım sen olmadan. Hiç bir şiiri yazamadım öznesini sana bulamadan. Belki bu yüzdendir hep acemice cümleler kurmam ve bu yüzdendir hep sana, seni öykünmem

Ve yine hep bu yüzdendir...Gözbebeklerimde seni büyütmem...

Yemin olsun...Dört büyük kitap üstüne andolsun ki sevdiceğim ben bütün günahlarımı temize çektim seninle. Cennetten geçtim gözlerinin sıratından.Bazen Burak olup göğe çıktım sevdanı vahy edip kulağıma, bazen en acı sözlerinle çarmıha gerildim.Bazen geceleri uçuca ekledim, hiç uyumadan hep seni düşündüm. Bazende 7 bin yıl uyurken 7 uyuyan mağarasında hep seni gönderdim rüyalarıma.

Ama çok kez Züleyha oldum, Yusuf yerine ben atıldım dipsiz kuyulara.Kaybolan mecnun değildi belki sevdanın çöllerinde, Leyla oldum yazıldım lirik bir Aşk Literatürüne...

Şimdi yine yağlı urganlar gibi dolanıyor kimsesizliğim boynuma.Kaç hain saatin akrebinden zehirliyorum gecelerimi, yürek atımı bir sabahın ertesine. El tutuşlarımızı kurşuna diziyorum bu şehrin beraber yürüdüğümüz her sokağında.

Ve yine vuruluyorum kimse(S)sizliğimin adres sormayan kurşunlarıyla.Kaybolduğum yazılıyor şehir gazetelerinde ve 9 sütuna manşet kayıp ilanım veriliyor...

Hükümsüzdür!!