Evet canımın bir tanesi; önceden olduğu gibi yine ansızın gelerek dünyama eşi bulunmaz güzellikler kattın ve yine zoraki olarak bırakıp gittin beni yalnız dünyamla başbaşa bırakarak.

Geliyorum dediğinde nasıl da çocuklar gibi sevinmiştim. Yalnızlığı icra ettiğim bu yerlerde bir nebze de olsa hayat bulacaktım seninle. Dört gözle gelmeni bekledim. Ve gelerek o kadar büyük bir hediye verdin ki bana anlatamam ...

Şu zor olan dünyamda evde zoraki yaptığım işler,yemekler seninle o kadar anlam kazandıki anlatamam. Seninle en güzel olanı yapmak, yapamadığım, gidemediğim yerlere gitmek, kısacası her şeyi bir hafta sonuna sığdırmayı o kadar istedim ki.

O kadar iyisin ki canımın bir tanesi. Sanki misafir olan benmişim gibi bana davrandın. Hele yaptığın yemekler yok mu? Anlatamam. Bana hayatta bir annem yemek yapmıştı, bir de sen yaptın canım. Hele o sarılmaların,gülmelerin sanki üzerimden bir şeylerin kallktığını bana hissettirdi. Ama zaman geçtikçe içimde bir ses sanki bana;

Yine gideceksin ve ben değişmez kaderimle baş başa kalacağım.

Derken gittin canım. Gittin de beyhude dünyamla kala kaldım.

Şanslı mıyım? Şanssız mıyım? İnan hiç bilemiyorum. Senin gibi birini sevmek ve ona ulaşamamak. Ne kadar zor bir bilsen. Bu yalnızlık hangi işlenmiş günahın bedelidir. Bilemiyorum. Galiba hiç de bilemeyeceğim, cevabını da hiç bulamayacağım.....



Farqin2101