Kimi zaman düşünüyorum
Değerli dostların yaptıkları yorumları okuyorum
Ne kadar içli ve samimi olduklarına bakıyorum, sonra cevaplıyorum
Elhak kimsenin hakkı geçmesin istiyorum, vakit elverdikçe dikkat ediyorum


“Diyor ki bir dost nefes
Yorumlarınızdan çok istifade ediyorum, alıyorum
Sanki bizzat ben yazıyorum, kalbi hissedişlerime bakıyorum
Suskun bırakan hicranı, mısralarınızda buluyorum ve öyle ağlıyorum
Bazen nasıl vakit geçmiş hiç anlamıyorum, okumak için hiç usanmıyorum”


Rabbime hamdederim
Halimin sefilliğini elbette ki sislere teslim ederim
Yoksa edebi hangi hakla terennüm ederim, yazmaya cüret eylerim
Kalbimin sahibiyle yol almak için, ruhumun hicran damlalarını serdederim


Göçüp gitmeden isterim
Fikrim ve zikrim hangi istikamettedir ayan ederim
Her emeğin bir karşılığı var, niyaza muhatap olmak için kal eylerim
Ne kadar biliyorsam, telakkilerimi yeniliyorsam, eskilerde yaşamayı dilerim


Dinlediğim bestelerin
Ruhundan tebarüz eden ve böyle fikreden nefeslerin
Kalbinin lisanı olmayı dileyen cehtlerin, bin hüzün içinde ki ecir halinin
Varlığına meftunum derim, aklın ve idrakin şevkiyle nazar etmeyi şiar edinirim


Kim ne söylemiş bilmem
Rivayetler için vaktimi gerekçesiz olarak tüketmem
Kimin neyi, varmış asla bir hesabına girmem, rekabet adına düş kurmam
Lahzanın her halinde ki teslimiyeti ve ruhumdan tebarüz eden vecdi nefeslenirim


Zikretmeden amel olmaz
Taatin efdal olanı taklit içinde mahkum bırakılamaz
Aklın ve merakın ne anlama geldiği hususiyeti asla ihmale alınamaz
Ecelin vakti için niyaza sarınılmaz, her halin bir ibreti olduğu gam ile yaşanmaz


İçine bir keder zerketme
Ne kadar bilgisizsen ancak o kadar eminsindir, unutma
Nereye kaçarsan kaç, hangi yolun mecrasındasın ama tahkik etmekten kaçınma
Tercihlerini idrakin ve aklın ikmaliyle yapmanın lehine olduğunu her fırsatta anla


Ömür boyu çocuk değilsin
Ehliyet sahibi olmak adına, vaktin lisanında ki bedelsin
Mükellefiyetinin farkında oldukça değerlisin, ruhunun sahibinden heberlimisin
Kalbinin ne kadar vecd içinde aşkın halinde çoşacağını ancak ihsanla, geciktirme




Mustafa CİLASUN