Akrepler yemin olsun size söz sokacağım bir yerlerinizden. ’Hayır bir kilisede değil, öyle çanlar çalmıyacak, ezan seslerini boğarcasına... Bir hint fakiri trans halinde yılanlarını oynatmadan keseceğim Fatih’in bıçağıyla tüm kobraların şeytansı başlarını... Çıngırak sesleri duyulmadan hiç... Akrabalık ha, haniya nerede? ,birde ağızsız dilsiz denir kitaplara, onlar ne kıvırtır, ne ısırır, ne sokar acıtır... Bir kadın hemen onbeş yıl öncesi, minik bir çocuk elinde kuru bir ekmek, yıkık bir hane, yanı virane.... Neredesiniz ey akrep olmadığını inkar edenler, O zaman nerede?....



Ganj nehri Allah’a inananı içindeki bataklık gazıyla zehirler. Kırık bir kaç çocuk kalbi, gencecik masum güzellği birilerinin etine batmış çaresiz bir kadın... Velhasıl dört bebek ve o. Sessizliği dinler geceler boyu, yan odada tavan akmış sular diz boyu... Nerede Kuranı Kerimde akrabaya bak emri, evet baktılar ortaya iğrenç bir kaç fikir attılar.. İnsan üstü bir gayreti hemde hüneri, çalışıp büyüttü dört bebeleri.. Öte diyor gidin benden ey nazendeler istemiyorum artık kimseyi görmek. Dağ başında minik bir papatya, zakkum yedirilmiş asil bir kadına, İrem bağındaki kırmızı güldür, nazendeler Latif kullar sizle muhabbet, inanın bana züldür... Ben kimseyi istemiyorum, hüzün dalgaları hala kapanmamış garip gönlüme, sizsiz dahada mutluyum çünki hiç yoktunuz, bundan sonra olmanız, hiç olmamış çileli ellerimin ucunda tırnaklar çıkartmasın dikkat edin, korkun benden, korkun yılın annesi seçilmeyi her yıl biraz daha hak eden, dört filize hayatını tek başına feda edip büyüten bu kadar güçlü birinden korkun.......