Hasanoğlan’a gelen ilk öğrenciler çadırlara ve köy camisine yerleşmişler, köyün ortak kullanımına ayrılmış yerlerden yararlanıyorlardı. Diğer enstitülerden gelen öğrenciler, işlerin hızlanması, barınacak yerlerin yapılması için Hasanoğlan’a gelmeye başlamışlardı. Bunlardan biri de Abdullah Özkucur’du. Çiftelerden gelmişti. Yanında iki arkadaşı daha vardı. Ali Yılmaz ve Niyazi Baykal. Bunların görevi ilk olarak köy çeşmesinin bakımı ve korunması idi. Bir de hamam yapacaklardı. Koyuldular çalışmaya. Bellerine kadar suya girip soğuğa aldırmadan temizlediler çeşmeyi oluşturan ilkel, derme-çatma havuzu. Kırık çanaklar, çarıklar, bezler, taşlar, teneke parçaları v.b. gibi neler çıkmadı ki havuzun içinden. Aldırmadılar, yüksünmediler çıkardılar bir bir. Çeşmenin o ilkel havuzu pırıl pırıl oldu. Yetmedi buncası, tuttular üstüne bir de şadırvan yaptılar. Bir güzel oldu, bir sağlıklı oldu çeşme ve çevresi. Artık suyu da pek tatlı içilir oldu. Çok hayır dua almışlardır, geçmişlerine övgüler yağmıştır o günlerde.

O övgüler günümüze dek ulaştı, daha nice günlere ulaşacak biliyorum. Bizim halkımız yapanları, üretenleri sever, kıymetini bilir. Bu üç arkadaşın da kıymeti, kadri bilindi; Hasanoğlan’a davet edildiler yıllar sonra, onurlandırıldılar. 2004 yılı Temmuz ayının 31’inci günü şadırvan başında kendi yapılarının önünde Hasanoğlan’lılar yeniden şükranlarını bildirdiler. Hani Anadolu’da “Su gibi Aziz ol” derler ya, işte öyle. Hasanoğlan Belediye başkanı Ahmet Poyraz, emekli öğretmen Ali Kınacı ve Tevfik Çakıroğlu, köylüleri adına öncü olup bu işi yaptılar, onlara “Su Gibi Aziz olunuz" dediler.

Kıymetleri bilindi, yıllar sonra onlara plaketler verildi.

Kıymet bilenler sağ olsunlar.

Mehmet ERBİL
www.mehmet-erbil.tr.gg