Şu anda masamda duran konu sadakat neler duyup neyi düşüneceğimi hesaplarken. Sadakat ve ihaneti öyle aşk gibi savruk kelimelerin altında aynı karede görmek
Mümkün değildir.
Yaralanmış bir gururun ilk tepkisini ve öbür tarafta ise dayanma dayatmanın hırsı sulu sepken kara misali yağış ile hırçınlık derecesi kaygılı bir evreye sürüklemesi de ayrı bir konu.

Sağlığın mutluluğun bir çırpıda bırakır seni yüz üstü. Derin bir azap pişmanlık içinde ve lanetlediğin o dilde. Bir zamanlar verilen sözler suskunluğu cezalandırsa da. Ruhun seni terek eder acımadan
.
Şimdi yeri gelmişken vicdanımızı sorguya çekilelim. Açık duru bir şekilde başlamadan bile öfkemizin yüzü kıpkırmızı kesildi. Yok, canım ben sadakatli biriyim diyeni merak etmiyorum sanmayın yeri gelmişken. Uzun soruşturmalara da girmiyeceğim konu itibarı ile bu çarkın içine kimlerin dalacağı insanına bağladır ancak demekle yetinirim.


El ense edip bir düşünün.
Bir odanın içinde süslü bir yatağın yastık uçlarında birbirinde uzak iki baş. Her ikisi de düşüncelerine boş bir kuyu kazmış bekleşiyorlar.

Sadakat ve ihanetin ne kadar birbirine uzak iki cümle olduğunu düşünmek bile istemiyorlar ince bir ayrıntıyı gözden kaçışına razı geliyorlar.. Sadakat ve ihaneti tanımayan kardeş sanır. Oysaki adılar aynı cümlede geçse bile kan gövdeyi götürür. Allah korusun



Cesur bir hesaplaşma benimkisi. Yaşamım boyunca kendimden arlanmadığım çok az özelliğim var. Hiç yok denecek kadar az tecrübem var. Sadakat nişanın göğüsüm de taşırken o beni aldattı ayağına batan dikenle. aldatılıdım ama asla aldatmadım.


Çok zaman Samim bulduğum arkadaşlarıma dostlarıma bildik şu sorumu yöneltirim. Evet, güzel bir ilişki içinde sanıyorsun da kendini. Buna kendini alıştırmışsın peki eve gittiğinde eşinin gözlerin içine baktığında ne his ediyorsun. Cevap aynen şu “o benim eşim çocuklarımın annesi her şeyini karşılıyorum. Oda halinden memnun ve his ettirmiyorum yaşadığım olumsuz ilişkileri der”. Ardında sözcükleri birikir dilinin ucuna düşüncelerini alır bir tartıya sanki ben farkında değilmişim gibi.




Ya! arkadaşım. İnsanın yaradılışında şu gerçekte yatar.
İşte kulum zaaflarım kör bezirgân. Hatamın ip ile öyleyse asın beni suçumu saklamıyorum. Bir gün ben Nefsimle tokalaştım ve boşluğun içinde debelenirken bir gözümü açtım ki. Bilmediğim varlığın kara sularında yüzüyorum. Boğulmam an meselesi idi mahzunca imdat istedim. Ne var bundan alan memnun veren memnun. Sadakati hep temiz bir kâğıda geçirir altına imzasını atı verir………………………..