Ateş düştü nazlı yarın gönlüne
Canından bir canı toprağa verdin
Mutlu günde,elem düştü üstüne
Canım ablam derde ne çok severdin
Başın sağ olsun canım manolyam.

Anlatırken çıkardırtın arş-u alaya
Çocukken bahçede oynardık derdin
Kanatlanıp çıktı yüce mevla’ya
Dualarla onu gapr’e gönderdin
Başın sağ olsun canım manolyam.

Yıkılmaz değildi yıkıldı çınar
Yüreğinde acıların sel oldu
Alıp götürdüğü göz yaşı, pınar
Acıları bitti, hepsi gül oldu
Başın sağ olsun canım manolyam.

Acı tatlı nice yıllara erdi
Hep gurbette hasret ,özlem çekerdi
Doyamadan kara toprağa girdi
Rahmetini bol bol eylesin mevla’m
Başın sağ olsun canım manolyam.

Sizi doya doya sevip görmeden
Gülay, tut elimi, tut diyemeden
Sizi göremedi göğe ermeden
Kara toprak aldı seni can ablam
Başın Sağ olsun canım manolyam.

Son günlerde gözleri hep aradı
Kardeş, abla, evlat neye yaradı
Ani oldu etraf birden karardı
Sessiz gemi o limandan yol aldı
Meleklele yoldaş oldun can ablam
Başın sağ olsun canım manolyam.

Candı dostlar ,can bildiğin canında
Gider iken,kımler vardı yanında?
Ne der kaldı nede acı bağrında
Kara toprak aldı seni can ablam,
Başın sağ olsun canım manolyam.

Gider iken kimler geldi vedaya
Bütün dostlar doldumu ki odaya
Kanatlanıp çıkar iken hüdaya
Bir tepessüm biraktınmı can ablam?
Başın sağ olsun canım manolyam.

İsmet KNIK