Ömrümün kıyısındayım. Hızla akan suyu seyrediyorum. Deli dalgalar ürküttüğü için uzaktan bakmak yetiyor bana. Sadece seyrediyor ve bu çılgın dalgalar arasında yüzmek zorunda olmadığım için şükrediyorum. Her an bir fırtına çıkabilir ve ben azgın dalgalarla boğuşmaya mecbur olabilirim. İstemesem de su beni uzaklara sürükleyebilir. İsmini bilmediğim bir mahluk tarafından parçalanabilir ve bir makberden bile mahrum kalabilirim.

Ömrümün kıyısındayım. Araya koyduğum mesafeler sayesinde denizin şerlerinden mahfuz ve ılık meltemlere muntazırım. Esen yel yavaşça okşuyor yüzümü. Kıyıdan bir taş alıp suya fırlatıyorum. Büyürken uzaklaşan haleler neşelenmeme vesile olurken, Deniz rüzgardan nasibini alınca başlayan şiddetli dalgalar seyri güzel bir manzara gibi karşımda duruyor.

Ömrümün kıyısındayım. Deniz durgun. Hava sakin. Şiddetli rüzgarlardan eser yok. Ne zamandır seyrettiğim denize biraz daha yaklaşmak istiyorum. Ayaklarım suya değiyor ilk defa. Suyun serinliğini içime kadar hissettiğim bir anda, ayağımı bastığım sırada kırık bir deniz kabuğu arı sokmuşçasına acıtıyor canımı. Kanayan tabanımdan akan kandan ziyade umutlarımmışçasına geri çekiyorum sudan ayağımı. Su bilmediğim tehlikelere de gebeymiş meğer..

Ömrümün kıyısındayım. Kanayan yanlarımı tamir ettim mi bilinmez hala kıyısından seyrediyorum hayatı. Benim için hala birçok bilinmezle dolu sulara dalmak sanıldığından çok daha tehlikeli ve deniz dibinden çıkartılıp çıkartılmayacağı belli olmayan inciler için değmeyecek kadar anlamsız. Ömrümün kıyısı emniyetli ve serin. Tüm tehlikelerden güvenli ve rahat. Emin bir rehber eşliğinde seyrü sefer yapan güvenli bir gemi bulana dek suyu uzaktan seyretmek en güzeli…
saygılar edeb-i @---->---