Hiç olmadığım kadar uzağım bugün hayallerimden ve hiç olmadıkları kadar kibirliler bugün... Çatkapı gelen yağmur damlaları kadar arsızlar şu dakikalarda. Çin seddi kadar büyükler ve aynı zamanda bir o kadar da küçük. Üzülmüyorum, yoklar çünkü... Benden çok uzakta güçlü surların ardındalar. Anahtarıysa bir ejderha yutmuş olmalı. Derinlerde, çok derinlerde... Keşke her şey çocuklara anlatılan peri masallarında ki gibi olsaydı. Ya da hayır hayır; külkedisinde ki, kabağı tek dokunuşuyla müthiş bir atlı arabaya dönüştüren o tatlı peri, o orta boyda ki sopayı benim kafamda kırabilir: "Bir varmış bir yokmuş, perinin değneği Cansu’nun kafasında kırılmış..." Bu hiç hoş olmazdı sanırım. Sizin de anlayacağınız üzere mantık amca bugün 5 çayına uğramayı unuttu bana ve ben bugün o hiç açmadığım çay paketine sakladığımı unuttum hayallerimi. Yarınlarım yeşil çay kokmakta şimdi... Kahvaltı tadında gün doğumları gözlüyor yolumu. Kurutulmuş çay kadar siyah bazı kısımları ve çay paketini açtığında içine sızan haylaz gün ışıkları kadar aydınlık bir bölümü. Ben ise Tv karşısındaki kanepede bu satırları yazıyorum hala. Geçmiş ve gelecek arasında bir çay molası verdim. Küçük bir bardağın içinde sıkışıp kaldım. Kanatlarım kayıp şu aralar. Bugün hiç açmadığım çekmecedeki, hiç açmadığım bir paketin içindeler. Hiç olmadığım kadar uzağım bugün onlardan ve hiç olmadıkları kadar kibirliler bugün. Çat kapı gelen Eros gibi emrivakiler şu dakikalarda; 5 çayındalar!