Telefonu kapattıktan sonra, uzun uzun düşündü..
Neslihan kilitlediği kapının önünde yalvaran annesine mırıldandı ’Tamam anne üzülme yemeğe geleceğim, sıkılma yeterki sen’.
Fakat kapı önündeki mırıltılar hâlâ devam ediyordu, ’Uffff’ diyerek kapıyı açtı, annesi ’Niye anlamıyorsun ay kuzum niye’derken kızını sinesine bastırdı tüm sevgisiyle.
Birden silkelendi genç kız hırsla ’Bir kerede siz beni anlasanız anne, yada en azından anlamaya çalşışsanız’.
’Neyi anlıyalım zengin varlıklı insanları istemediğinimi’ dedi boğuk bir sesle.... Sitemle baktı Neslihan ’Demek herşey para anne, aşk, sevgi, ne olacak’.
Ayıp dehşetli bir mevzu açmışcasına annesi korku ve panikle ellerini dizine vurdu ’Oyyyyy aşk ,sevgi, deyi alıp zibidinin birini karşımıza getiresen, bu adam ikimizide vurur’ ’Bıktım’ diye haykırdı genç kız odasına girip tekrar yatağa çökerken ardında da şaşkın annesi, hıçkırıklarlarla ’Anlıyormusun bıktım, anne, senin aşırı yatık başından, sabrından, köleliğinden, Berdan Amcam’a duyduğun saygıdan, korkudan, en fecisi benide kendine benzetme çabandan’.
Kadın kızına deliymiş gibi baktı, çenesi titreyerek ,göz evlerine biriken damlalarla ağıt yakarcasına ağlayarak elini salladı ’Demek eyle ha’ Sustu Neslihan önüne bakarak ’Şimdi daha çok ağlayacak’ dedi içinden, ’Belki sütünüde haram edecek, belki yüzüme tükürecek’..
Sultan Ayağa kalkarken kızına acı bir bakış fırlattı kahırkeş bir Maraş kadını edasıyla bir daha baktı kızına sonra boynunu büktü giderken ’Ne halınız varsa görün hepinizi Allah’a havale ederem’.
Soğukluk esti evde o gece, birbirine dargın insanlar aynı çatı altında, ayrı odalarda..
Aç yatağına kıvrıldı Neslihan, sabaha karşı açık pencereden giren rüzgarla boynu tutulmuş olarak bitkin uyandı eskiden Annesi odasına girer, üzerini örterdi gecenin bir yarısı, darılmıştı aşikar demek hırsına yenilip odasına girmemişti kızının..
Üzerine bir kot giyip kapalı çarşıdan aldığı penbe tişörtü sırtına geçirdi alelacele, ’Uyanmadan gitmeli dışarlara ev halkı, hele amcası onu görüp günümü berbat edemem’ diye düşündü..
Elinde spor ayakkabılar yavaş, yavaş merdivenlerden inerken, tam konağın büyük kanatlı kapısına dokunmuştuki, ardından Ümmü Halası seslendi, ’Sabah, sabah, nere ay Neslihan’.
Birşeyler söylemek istercesine iri soluk dudakları kıpırdadı, eskiden beri hemen aklına gelmezdi uyduracağı yalan, belki yalan söylemeye alışık olmadığı için..
Geniş taş avluda karşı karşıya duruyorlardı hala, yeğen, Neslihan’ın dudakları titredi yavaş hasta bir sesle ’Beni kocaya veriyorlar haberin varmı hala?’ yeni görmüş gibi yüzünü inceledi yeğeninin oda ’İstemiyorsun demek anlamışım ama neye?’ Ardından kendi cevapladı sorduğu soruyu ’Gönlünde başka biri var gibi gelir bana’ Neslihan halasına baktı bir süre, ’Evet hala seviyorum aşığım’ Demek isterdi, heyecanla boynuna sarılıp, ’Sen bari beni anla’ diye..
’Ama Selim’le bir araya geleli daha iki gün oldu’ dedi içinden ’Bana kalbini duygularını açmadan, ortada hiç birşey yokken birde evin içinde dile düşmek’.. Korktu birden ’Yoooo hiç kimse yok kalbimde, sadece evlenmeyi düşünmüyorum, daha çok erken’..
Halası bitkin hüzünle yüzüne baktı... ’En eyisi sen git biraz dolaş, Seyfo gile get, Halime evdemidir acaba? onunla hasbahal edin,’ Eliyle kovar gibi, ’De hadi get, biraz kendine gel, sonra konuşuruz’...
’Ne işim var Seyfo’gilde’ dedi kendi, kendine Seyfi abisi daha geçen sene evlenmişti..
’Kafam almazki şimdi daima ağlayan bebeğinin çığlıklarını bir yandan Ümmü halasının gelini Halime’nin meraklı sorguları Seyfinin karısının merakı hiç bitermiydi sanki, ’okul bittimi? sevdiğin biri varmı? evde neler oluyor’?
’Dedikodu kumkuması’ dedi yanağına vuran sabah rüzgarını iliklerinde hissederken, ’Fitnesi hiç bitmezki bunların’..




.....RabiaBelgin.....